Tada II
Tada I (Tadden, Thadden) − kaszubski herb szlachecki.
Spis treści
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Herb znany przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Tada II (Tadden, Thadden): Na tarczy dwudzielnej w pas, w polu górnym, czerwonym, pół gryfa srebrnego, wspiętego; w polu dolnym, srebrnym, gwiazda złota. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy listki na łodygach, zielone w wachlarz. Labry czerwone, podbite srebrem.
Tada II a (Thadden): Pole dolne błękitne, w klejnocie trzy lilie naturalne na łodygach w wachlarz, labry z lewej błękitne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Najwcześniej herb pojawił się w wariancie II na mapie Pomorza Lubinusa z 1618 (jako Tadden), następnie u Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von..., jako Thadden II), w Nowym Siebmacherze (jako Thadden II) oraz u Bagmihla (Pommersches Wappenbuch). Wariant II znany Siebmacherowi (jako Thadden I), jest to poprawniejsza heraldycznie odmiana (pole dolne nie łamie zasady alternacji).
Rodzina Tadów[edytuj | edytuj kod]
Herb Tada II używany był przez linie Tadów z Nieznachowa, Bożepola i Dzięcielca, w XVII wieku. Inne linie używały herbów Tada I i Tada III, z których Tada I to prawdopodobnie pierwotny herb wszystkich linii Tadów. Z resztą herbów Tadów łączy go podobieństwo klejnotów.
Osobny artykuł: Tadowie.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Tada (Tadda, Tadde, Tadden, Tade, Taden, Tadka, Tadziński, Thada, Thadda, Thadde, Thadden, Thade).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 277. ISBN 978-83-927383-6-7.
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |