Tadeusz Fabiani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Fabiani
„Tadeusz Brzeski”
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1907
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

20 lub 21 czerwca 1940
Palmiry

Zawód, zajęcie

prawnik

Tadeusz Fabiani (ur. 4 kwietnia 1907[1], zm. 20 lub 21 czerwca 1940 w Palmirach) – polski prawnik, działacz akademicki, polityk ruchu narodowego w okresie międzywojennym, ofiara zbrodni w Palmirach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wacława i Matyldy z domu Wasiewicz[1]. Po egzaminie dojrzałości (Gimnazjum Państwowe im. Adama Mickiewicza w 1925) studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (1925-1929), zasiadał w samorządzie studenckim, gdzie był sekretarzem generalnym Naczelnego Komitetu Akademickiego, a od 1932 – jego prezesem. Równocześnie był członkiem przedwojennych organizacji studenckich – Konfederacji Akademickiej „Filarecja” oraz Sodalicji Mariańskiej. W 1930 został redaktorem naczelnym periodyku „Prawo” oraz prezesem Rady Konstytucyjnej Bratniej Pomocy Studentów Uniwersytetu Warszawskiego[2].

Po zakończeniu studiów znalazł pracę jako adwokat, angażując się jednocześnie w działalność polityczną w ramach ruchu narodowego. Od 1934 był członkiem Obozu Narodowo-Radykalnego (już wcześniej był działaczem Młodzieży Wszechpolskiej i Obozu Wielkiej Polski). W 1934 rozplanował Pielgrzymkę Akademicką do Częstochowy, a w 1936 kierował akademickim Komitetem Ślubowań Jasnogórskich. Na początku marca 1938 został wybrany wiceprezesem zarządu Zjednoczenia Polskich Prawników Katolików[3][4].

Podczas niemieckiej okupacji był aktywny w konspiracyjnym Związku Jaszczurczym. Został aresztowany przez Niemców 30 marca 1940 i był więziony na Pawiaku. Został rozstrzelany w masowej egzekucji 20 lub 21 czerwca 1940[5][6].

Cioteczny dziadek Marka Jana Chodakiewicza[7]. Od 1932 był w związku małżeńskim z Haliną Cieszewską. Mieli dwoje dzieci: Mariusza (1933) oraz Bożennę (1939)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tadeusz Fabiani – narodowiec i działacz akademicki – Instytut Pileckiego [online], instytutpileckiego.pl, 19 kwietnia 2019 [dostęp 2023-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
  2. W.J. Muszyński, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939–1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 101.
  3. Nowe władze zjednoczenia polskich prawników katolików. „ABC”. Nr 71, s. 3, 7 marca 1938. 
  4. W.J. Muszyński, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939–1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 101–102.
  5. Paweł Zbrojewicz: Naziści mordowali członków MW i ONR. (pol.).
  6. a b W.J. Muszyński, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939–1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 102.
  7. Mateusz Wyrwich: Chłopak z Żoliborza. Niedziela. [dostęp 2017-09-26]. (pol.).