Tadeusz Łada-Bieńkowski (1886–1932)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Łada-Bieńkowski
Ilustracja
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1886
Lwów

Data śmierci

13 grudnia 1932

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Łada-Bieńkowski[a] (ur. 16 lutego 1886 we Lwowie, zm. 13 grudnia 1932) – rotmistrz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 lutego 1886 we Lwowie, w rodzinie Feliksa[2] i Stanisławy z domu Góra[3]. Przed I wojną światową należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” Macierz we Lwowie. Był instruktorem i członkiem oddziału konnego „Sokoła” (Gniazdo nr III na Zamarstynowie)[4][5].

4 sierpnia 1914 razem z oddziałem konnym „Sokoła” pod dowództwem Marcelego Śniadowskiego przybył do Krakowa[6]. 10 sierpnia tego roku w Miechowie został wyznaczony na stanowisko podoficera w I plutonie oddziału Śniadowskiego[7] (później „oddział konny Wąsowicza”[8], a od 27 sierpnia 1. szwadron jazdy Władysława Belina-Prażmowskiego[9]). W szwadronie obywatela Beliny został wyznaczony na stanowisko dowódcy patrolu w II plutonie Mariusza Zaruskiego[10]. 23 listopada 1915 jest już wachmistrzem szefem 1. szwadronu por. Stanisława Grzmot-Skotnickiego w dywizjonie jazdy[11] (15 stycznia 1915 rozwiniętym w 1 Pułk Ułanów[12]). Od 4 sierpnia 1916 dowodził II plutonem 3. szwadronu 1 puł.[5] W czasie służby w Legionach awansował na kolejne stopnie w kwalerii: kaprala, wachmistrza (5 maja 1915)[5], chorążego (1 listopada 1916)[13] i podporucznika (1 kwietnia 1917)[13].

17 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem awansu na porucznika ogłoszonego w rozkazie ówczesnego generała majora Edwarda Śmigły-Rydza[14][b].

1 kwietnia 1920 był odnotowany w ówczesnym Szpitalu Okręgowym nr 1 na Mokotowie w Warszawie jako oficer prowiantowy[5]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pszwol[17]. 1 czerwca 1921 nadal pełnił służbę w Szpitalu Mokotowskim, a jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Strzelców Konnych[18][c]. 1 listopada 1921 został przeniesiony do rezerwy[5]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 208. lokatą w korpusie oficerów jazdy[1][19]. Posiadał przydział w rezerwie do 1 psk w Garwolinie[20][21][22].

Zmarł 13 grudnia 1932 „po długich i ciężkich cierpieniach”[4]. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Tadeusz I Bieńkowski” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie ówczesnego rotmistrza 24 Pułku Ułanów „Tadeusza II Bieńkowskiego” ur. 1 kwietnia 1894[1].
  2. ↑ Na stronie Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku podano, że Tadeusz Łada-Bieńkowski był ujęty w spisie ewidencyjnym 2 Pułku Ułanów z 19 stycznia 1917 w 6. szwadronie jako kandydat na oficera, a w tym czasie bohater niniejszego artykułu był już chorążym w 1 puł. Ponadto podano, że 12 sierpnia 1917 został odkomenderowany do 1. szwadronu 2. puł., a po Rarańczy (15–16 lutego 1918) internowany w Synowódzku i 13 marca 1918 asenterowany do armii austro-wegierskiej na front włoski w grupie „P/I” w składzie 8 Dywizji Kawalerii, skąd zdezerterował i udał się najpierw do Pilzna, potem do Warszawy. Powyższe dane dotyczą chorążego Tadeusza Łada-Bieńkowskiego, który 31 października 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego, mianowany podporucznikiem ze starszeństwem od dnia 1 marca 1918[15] i przydzielony do Krajowego Inspektoratu Zaciągu[16].
  3. ↑ W tym samym czasie rtm. Tadeusz Łada-Bieńkowski (ur. 1 kwietnia 1894) był odkomenderowany na Uniwersytet Jagielloński w celu ukończenia studiów, a jego oddziałem macierzystym był 24 puł.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 697.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-10]..
  3. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano błędnie, że urodził się 1 kwietnia 1894.
  4. ↑ a b c d e f Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 346, s. 9, 1932-12-15. Warszawa. .
  5. ↑ a b c d e Żołnierze Niepodległości ↓.
  6. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 9.
  7. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 10.
  8. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 11.
  9. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 12.
  10. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 13.
  11. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 26.
  12. ↑ Żuławski 1933 ↓, s. 30.
  13. ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 44.
  14. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 23 grudnia 1918, poz. 373.
  15. ↑ Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 3 z 4 listopada 1918, poz. 29.
  16. ↑ Dz. Rozp. MSWojsk. Nr 4 z 12 listopada 1918, poz. 49.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 796.
  18. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 269, 556.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 620.
  20. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 18.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 655.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 583.
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Łada-Bieńkowski_(1886–1932)&oldid=66333940”