Tadeusz Łubieński (1794–1861)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Łubieński
Biskup tytularny Rhodiapolis
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1794
Żelechów

Data i miejsce śmierci

1861
Warszawa

Biskup pomocniczy kujawski
Okres sprawowania

od 1844 do 1861

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

7 września 1823

Nominacja biskupia

25 stycznia 1844

Sakra biskupia

18 czerwca 1844

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

18 czerwca 1844

Konsekrator

Kazimierz Roch Dmochowski

Współkonsekratorzy

Jan Kajetan Cywiński
Antoni Melchior Fijałkowski

Tadeusz Łubieński herbu Pomian (ur. 1794 w Żelechowie, zm. 1861 w Warszawie) – referent sekcji duchowieństwa rzymskokatolickiego Rady Ogólnej Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1830 roku[1].

Syn Feliksa i Tekli Teresy, brat: Tomasza, Henryka, Jana, Józefa i Piotra. Był oficerem szwoleżerów, proboszczem, kanonikiem krakowskim, dziekanem kolegiaty włocławskiej, biskupem sufraganem włocławskim. W 1844 został wybrany sufraganem Kujaw. Uzyskał doktorat z teologii i prawa kanonicznego i został prałatem papieskim.

Odznaczony francuskim krzyżem kawalerskim Orderu Legii Honorowej i rosyjskim Orderem św. Anny II klasy z koroną.

Tadeusz Łubieński poparł papieskie potępienie Powstania listopadowego przeciwko panowaniu Rosji i cara Mikołaja I oraz uznawał powstanie za równie bezbożne jak rewolucja francuska[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 27.
  2. Święty Karol Boromeusz a sztuka w kościele powszechnym, w Polsce, w Niepołomicach, „Issuu” [dostęp 2018-08-08] (ang.).