Tadeusz Bojakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Bojakowski
Ilustracja
sierżant sierżant
Data urodzenia

18 września 1912

Data i miejsce śmierci

9 maja 1941
III Rzesza

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

41 eskadra rozpoznawcza
dywizjon 301

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Medal Lotniczy

Tadeusz Bojakowski (ur. 18 września 1912, zm. 9 maja 1941) – sierżant pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie 41 eskadry rozpoznawczej[1]. Po utraceniu wszystkich samolotów przez jednostkę, jej rzut kołowy od 15 września rozpoczął ewakuację poprzez Kołomyję i Kuty do Rumunii. Granicę przekroczył 18 września. Z Rumunii ewakuował się do Francji i dalej do Wielkiej Brytanii, gdzie dotarł w czerwcu 1940. W Anglii wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF 780232[2]. Po przeszkoleniu został przydzielony do 301 dywizjonu bombowego Ziemi Pomorskiej „Obrońców Warszawy”. W okresie Bitwy o Anglię brał udział w atakach na niemieckie barki inwazyjne w portach Bolougne i Calais[3].

9 maja 1941 roku załoga w składzie: sierż. Tadeusz Bojakowski, ppor. Władysław Brzozowski, por. Stanisław Rewkowski, sierż. Antoni Lipecki, por. Ignacy Dudek, sierż. Konstanty Gołębiowski wystartowała na samolocie Wellington Mk IC GR-M nr R 1227 do lotu bojowego z lotniska w Swinderby. Załoga wykonywała zadanie bombardowania Bremy. Samolot został zestrzelony prawdopodobnie w drodze powrotnej przez obronę przeciwlotniczą. Wszyscy członkowie załogi zginęli[4][5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]