Tadeusz Bronisław Wasylewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Bronisław Wasylewicz
ilustracja
Tadeusz Bronisław Wasylewicz przed 1932
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1892
Sanok

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

inżynier

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Bronisław Wasylewicz[a] (ur. 21 kwietnia 1892 w Sanoku, zm. ?) – polski inżynier, urzędnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 kwietnia 1892 w Sanoku.[1]. Był synem Tadeusza (urzędnik pocztowy w Sanoku) i Joanny z domu Burczyk[1]. Miał sześcioro rodzeństwa[2][3], wśród nich m.in.: Matylda (1871–1953), Zygmunt (ur. 1879)[4], Mieczysław Jan (1881–1963)[5][6], Jadwiga Wanda (ur. 1888, zm. przed 1890[7]. Został ochrzczony 3 września 1898, a jego rodzicami chrzestnymi byli Magdalena Gaweł (żona Jana) i ks. Jan Trznadel[1].

Od 1909 studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1914 uzyskał absolutorium i zmierzał do przygotowania pracy dyplomowej[8]. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do C. K. Armii[8]. Od 1915 skierowany do służby administracyjno-technicznej na stanowisko zastępcy kierownika oddziału technicznego przy komendzie obwodowej w Busku, które pełnił do końca wojny w 1918[8]. W tym czasie odpowiadał za budowę i utrzymanie dróg na obszarze powiatu powiatu stopnickiego[8]. Formalnie w rezerwie piechoty został mianowany chorążym z dniem 1 maja 1915[9], a w maju 1917 awansowany na porucznika z dniem 1 stycznia 1916[10][11]. Do 1918 posiadał przydział do 30 batalionu strzelców polowych[12][13]. Przed 1917 został odznaczony złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej na wstążce Medalu Waleczności[12][13].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem państwowym[8]. Pracował w zarządzie drogowym powiatu stopnickiego[8]. Wówczas ukończona została budowa drogi na odcinku Pacanów – Szczucin[8]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej wstąpił do Grupy Operacyjnej „Obrona Warszawy”[8]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[14][15]. W 1921 został zwolniony do rezerwy[8]. W pierwszej połowie lat 20. był oficerem rezerwowym 49 pułku piechoty w Kołomyi[16][17]. Późnej został zweryfikowany na liście starszeństwie oficerów pospolitego ruszenia piechoty[18]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kołomyja[19].

W pierwszych latach II Rzeczypospolitej pracował w prywatnych firmach budowlanych. W 1924 otrzymał dyplom ukończenia studiów. W 1925 wstąpił do służby państwowej[8]. Został wówczas referentem ds. architektoniczno-budowlanych w Państwowym Zarządzie Drogowym w Kołomyi[8]. W 1928 został naczelnikiem Wydziału Technicznego w magistracie miasta Kołomyja i sprawował to stanowisko w kolejnych latach[20][8]. W listopadzie 1932 został wybrany radnym miejskim w Kołomyi i zasiadł w Komisji Przedsiębiorstw Komunalnych zostając jej sekretarzem[21]. W 1936 został członkiem zarządu Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Nadwórnej[22].

19 lipca 1930 w kościele parafialnym w Kołomyi poślubił Janinę Kazimierę Borysławską[1].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Thaddäus Wasylewicz”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Księga chrztów 1892–1898. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 229 (poz. 149) oraz osobna karta proboszcza parafii kołomyjskiej z 7 sierpnia 1930.
  2. ↑ Edward Zając. Z cyklu „Sanockie kobiety”. Bronisława Matylda Wasylewicz (1871–1953). „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (333), s. 9, 27 marca 1998. 
  3. ↑ Paweł Sebastiański: Powstanie Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku i jego struktura organizacyjna. Członkowie „Sokoła”. Bronisława Matylda Wasylewicz. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 33. ISBN 978-83-939031-1-5.
  4. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1896/1897 (zespół 7, sygn. 22). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 374.
  5. ↑ Księga chrztów 1870–1882. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 148 (poz. 60).
  6. ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 45 (poz. 48).
  7. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 183 (poz. 127).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k l Album inżynierów i techników w Polsce, t. 1, cz. 3. Życiorysy. Lwów: Towarzystwo Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 32.
  9. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 295.
  10. ↑ Aus dem Armeeverordnungsblättern. „Linzer Volksblatt”. Nr 116, s. 6, 17 maja 1917. (niem.). 
  11. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 282.
  12. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 686.
  13. ↑ a b Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 874.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 444.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 264.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 243.
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓.
  19. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 960.
  20. ↑ Zygzaki. „Nasz Głos”. Nr 17, s. 2, 2 maja 1930. 
  21. ↑ Z Rady Miejskiej. „Nasz Głos”. Nr 4, s. 3, 25 listopada 1932. 
  22. ↑ Walne zebranie członków Przyjaciół Zw. Strzeleckiego. „Wschód”. Nr 3, s. 4, 20 lutego 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Bronisław_Wasylewicz&oldid=71782185”