Tadeusz Chmielewski (reżyser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Tadeusz Chmielewski
Data i miejsce urodzenia 7 czerwca 1927
Tomaszów Mazowiecki
Data i miejsce śmierci 4 grudnia 2016
Warszawa
Zawód reżyser, scenarzysta, producent
Współmałżonek Halina Chmielewska
Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Tadeusz Chmielewski (ur. 7 czerwca 1927 w Tomaszowie Mazowieckim; zm. 4 grudnia 2016 w Warszawie[1]) – polski reżyser, scenarzysta i producent filmowy – twórca popularnych polskich komedii. W czasie II wojny światowej i do 1948 roku żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych i Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj]

Grób Tadeusza Chmielewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Maturę zdał eksternistycznie w Szczecinie[2]. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową w roku 1954. Działacz Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a w latach 1983–1987 wiceprezes. Następnie (1987–1989) członek Komitetu Kinematografii. Pod pseudonimem swojej wnuczki Zofii Miller napisał scenariusz filmu U Pana Boga za piecem. Od 1984 roku był szefem Zespołu Filmowego „OKO”.

W 2005 otrzymał honorowe obywatelstwo Miasta Tomaszów Mazowiecki. W 2008 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]. W 2011 roku został uhonorowany nagrodą „Orła” w kategorii „Za osiągnięcia życia”[4].

Kilka swoich filmów zrealizował wespół z żoną Haliną Chmielewską, też reżyserem i scenarzystką filmową.

Był współpracownikiem bezpieki pod pseudonimem "Stefania" i "Śmiały"[5].

Jego ojciec był policjantem w Tomaszowie Mazowieckim, znanym skoczkiem wzwyż; w czasie wojny dowodził oddziałem partyzanckim. Po wojnie został pojmany przez komunistyczne władze Polski i zamordowany. Córka – Agata Chmielewska, jest grafikiem i malarką. Został pochowany 9 grudnia 2016 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[6].

Filmografia[edytuj]

Ważniejsze nagrody filmowe[edytuj]

  • 1958: Ewa chce spać – San Sebastián (Międzynarodowy Festiwal Filmowy) Złota Muszla
  • 1958: Ewa chce spać – San Sebastián (MFF) nagroda Związku Scenarzystów Hiszpańskich za scenariusz
  • 1959: Ewa chce spać – Mar del Plata (Międzynarodowy Festiwal Filmowy) nagroda dla najlepszego filmu
  • 1964: Gdzie jest generał... – Nagroda Państwowa II stopnia
  • 1970: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) nagroda publiczności
  • 1987: Wierna rzeka – Gdynia (Festiwal Filmowy w Gdyni) nagroda za reżyserię
  • 1998: U Pana Boga za piecem – Gdynia (Festiwal Filmowy w Gdyni) nagroda za scenariusz
  • 1999: U Pana Boga za piecem – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepszy scenariusz; za rok 1998
  • 1999: U Pana Boga za piecem – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepszy producent; za rok 1998
  • 2015: „Platynowe Lwy” w uznaniu za całokształt dorobku artystycznego – Gdynia (Festiwal Filmowy w Gdyni)

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Chmielewski nie żyje. Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 2016-12-04. [dostęp 2016-12-04].
  2. ↑ Barbara Hollender: Orzeł dla Tadeusza Chmielewskiego. rp.pl, 2011-03-02. [dostęp 2014-07-16].
  3. ↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2017-01-25].
  4. ↑ Tadeusz Chmielewski nagrodzony za „osiągnięcia życia”. nasztomaszow.pl, 2011-03-15. [dostęp 2012-09-12].
  5. ↑ F. Gańczak, Filmowcy w matni bezpieki, przedm. A. Paczkowski, Prószyński i Spółka, Warszawa 2011, s. 17, 30, 33, 359. ISBN 978-83-7648-714-4
  6. ↑ Pogrzeb Tadeusza Chmielewskiego. Radio Zachód. [dostęp 2016-12-09].

Bibliografia[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Chmielewski_(reżyser)&oldid=49998750”