Tadeusz Drobniak

Tadeusz Drobniak
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1894 ; Jaworzno
Data śmierci	1979
	Kierownik Konsulatu RP w Pile
Okres	od 1934; do 1939
Poprzednik	Jerzy Śmigielski
	Kierownik Konsulatu RP w Dar es Salaam
Okres	od 1942
Następca	Juliusz Wierciński
	Konsul Generalny RP w Kampalii
Okres	od 1943
Następca	Jan Chmieliński
	Kierownik Konsulatu RP w Tananarive
Okres	od 1943; do 1945
	Odznaczenia

Tadeusz Drobniak (ur. 22 maja 1894 w Jaworznie, zm. 1979) – polski prawnik i urzędnik konsularny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 maja 1894 w Jaworznie, w ówczesnym powiecie chrzanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii^[1].

Po uzyskaniu tytułu doktora praw wstąpił do polskiej służby zagranicznej (1924–). Był pracownikiem konsulatu RP w Pradze (1924), konsulatu generalnego w Paryżu (1924–1925), ambasady w Paryżu (1925–1926), Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1926–1928), konsulatu w Pradze (1928), konsulatu w Czerniowcach (1928–1929), komisariatu generalnego w Gdańsku (1929–1932), MSZ (1932–1934), konsula i kier. konsulatu w Pile (1934–1939).

W 1934, jako kapitan artylerii rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 29 Pułku Artylerii Lekkiej w Grodnie^[2].

Wziął udział w kampanii wrześniowej, następnie we Francji (1939). Ponownie w polskiej służbie zagranicznej - w Wydziale Szyfrów MSZ w Paryżu i Angers (1939-1940), urzędnik Konsulatu Gen. w Londynie (1940), kier. Wydziału Szyfrów MSZ w Londynie (1940-1942), konsul w Dar-es-Salam (1942), konsul gen. w konsulacie RP w Kampali (1943) i konsul w Tananarive (1943—1945)^[3]. W 1965 osiadł na Lazurowym Wybrzeżu^[4].

↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-04] .
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135, 641.
↑ Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r., Londyn 1954
↑ Elżbieta Sokołowska: Trzy życia Danuty Le Hénaff, Gazeta Bretońska nr 17, listopad 2012
↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 939, s. 113, 187, 258. [dostęp 2020-12-05].