Tadeusz Gołębiowski (leśnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Gołębiowski
Data i miejsce urodzenia

1915
Wolbrom

Data i miejsce śmierci

1 września 2004
Sanok

Zawód, zajęcie

leśnik

Narodowość

polska

Uczelnia

Państwowa Wyższa Szkoła Rolnicza Liceum Krzemienieckiego w Białokrynicy

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
Odznaka Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Tadeusz Gołębiowski (ur. 1915 w Wolbromiu, zm. 1 września 2004 w Sanoku) – polski inżynier leśnik, żołnierz, działacz społeczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1933 zdał egzamin dojrzałości w gimnazjum w Szczekocinach. Absolwent studiów na Wydziale Leśnym Państwowej Wyższej Szkoły Rolniczej Liceum Krzemienieckiego w Białokrynicy z 1937 z tytułem agrotechnika leśnictwa. W Wojsku Polskim odbywał służbę w 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu. Został zatrudniony w lasach Fundacji im. Abrahamowiczów w Krasowie, był leśniczym w leśnictwie Brylińce. Do 1939 pracował w leśnictwie Krasów.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 został zmobilizowany w Krasowie jako plutonowy podchorąży rezerwy ze szkoły podchorążych 5 pułku Strzelców Podhalańskich z Przemyśla do obrony Sanoka, brał udział w kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy plutonu karabinów maszynowych w składzie samodzielnego batalionu 6 pułku Strzelców Podhalańskich z Sambora[1][2][3]. Uczestniczył m.in. w walkach pod Bykowcami, gdzie poniósł śmierć dowódca plutonu karabinów maszynowych ppor. Marian Zaremba. Po wycofaniu oddziałów polskich został wzięty do niewoli przez Niemców, następnie w październiku 1939 zwolniony w grupie leśników. Podczas wojny pracował w Nadleśnictwie Żohatyn w okresie okupacji sowieckiej, później w Leśnictwie Cisowa pod okupacji niemieckiej (wraz z nim pracował jego brat Tadeusz; podczas wojny inny brat Kazimierz zginął zamordowany przez UPA). W 1945 pracował w Wolbromiu.

Po wojnie działał jako organizator leśnictwa (Nadleśnictwa Dobrzyń (Kup), Ziemie Odzyskane). Od 1949 był kierownikiem Oddziału Organizacyjnego w Biurze Planowania i Organizacji Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych we Wrocławiu. Od 1951 do 1952 pełnił funkcję dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Rzeszowie z siedzibą w Przemyślu. Od 1952 do 1957 był dyrektorem Rejonu Lasów Państwowych w Sanoku. W 1957 otrzymał tytuł inżyniera leśnika nadany przez SGGW. Od 1957 do 1961 był dyrektorem Zarządu Budownictwa Leśnego w Ustrzykach Dolnych. Prowadził tworzenie odcinków Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej. Od 1963 zastępca dyrektora ds. administracyjno-bytowych w strukturze „Hydrobudowy–10” w Solinie, następnie dyrektor Zakładu Inwestycji Leśnych w Ustrzykach Dolnych, od 1973 do 1979 pełnił stanowisko kierownika Zespołu Składnic Lasów Państwowych w Sanoku. W 1979 odszedł na emeryturę. Później działał jako przewodnik po Bieszczadach.

Działał społecznie. Został działaczem i przewodnikiem sanockiego oddziału PTTK[4]. Kierował komisją historyczną miejsko-gminnego Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku[5][6][7], w 1981 objął przewodnictwo komisji historycznej koła w Sanoku i został członkiem zarządu[8], 28 listopada 1982 wybrany członkiem zarządu koła w Sanoku ZBoWiD[9]. Działał na rzecz upamiętnienia Miejsc Pamięci Narodowej, gromadzenia dokumentów[10]. Działał także w ruchu myśliwskim[11]. Należał do PZPR[12]. W 2000 otrzymał nominację na stopień oficerski porucznika[13][14].

Zmarł 1 września 2004. Został pochowany w Zawadce.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Pionierzy budownictwa leśnego w Bieszczadach. Monografia Zarządu Budownictwa Leśnego „Bieszczady” w Ustrzykach Dolnych 1955–1980 (1985)[15]
  • Gospodarka leśna i wodna w regionie Bieszczadów i Beskidu Niskiego (w: Sanocjana. Materiały szkoleniowe T. 1, 1985)[16][17]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przed Dniem Wojska Polskiego. W hołdzie bohaterskim żołnierzom kampanii wrześniowej. Odsłonięcie pomnika w Bykowcach. „Nowiny”, s. 1, Nr 281 z 11 października 1971. 
  2. Wrzesień 1939 r. w naszym regionie. W obronie Sanoka. „Nowiny”, s. 1, Nr 212 z 8 września 1983. 
  3. Józef Ząbkiewicz. Sanocki wrzesień 1939 r.. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 25 (316) z 1-10 września 1984. 
  4. Krzysztof Prajzner: Od PTT do PTTK – 75 lat oddziału w Sanoku. gosciniec.pttk.pl. [dostęp 2015-12-30].
  5. a b Andrzej Brygidyn. Wierność do końca – dewizą żołnierzy Września (II). „Gazeta Sanocka – Autosan”. 12 (246), s. 5, 10-20 września 1982. 
  6. Bogumiła Koszela, Marian Jarosz. Ambitne plany sanockiego koła ZBoWiD. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 7 (298) z 1-20 marca 1984. 
  7. Spotkanie weteranów II wojny światowej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 22 (313) z 1-10 sierpnia 1984. 
  8. ZBoWiD 1986 ↓, s. 294.
  9. ZBoWiD 1986 ↓, s. 320.
  10. Józef Ząbkiewicz. 40 lat kombatanckiego związku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 14 (485) z 10-20 maja 1989. 
  11. „Darz Bór”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 15 (84) z 1-15 sierpnia 1977. 
  12. ZBoWiD 1986 ↓, s. 263.
  13. W pamiętaniu wierni. „Tygodnik Sanocki”. Nr 20 (445), s. 11, 19 maja 2000. 
  14. Marian Struś. Uszanowani kombatanci. „Głos Ziemi Sanockiej”. Nr 7, s. 4, 14 maja 2000. 
  15. Bibliografia – Na bieszczadzkich obwodnicach - przewodnik Część 1. DuŜa obwodnica i część 2. Mała obwodnica. bieszczady-przewodnicy.pl. [dostęp 2015-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  16. Tadeusz Gołębiowski: Gospodarka leśna i wodna w regionie Bieszczadów i Beskidu Niskiego. W: Sanocjana. Materiały szkoleniowe. T. I. Sanok: Komisja Szkoleniowa Koła Przewodników PTTK w Sanoku, 1985, s. 57-65.
  17. Opracowania ogólne. biblioteka.sanok.pl. [dostęp 2015-12-30].
  18. Nie dajmy sobie odebrać pokoju. „Nowiny”, s. 1, Nr 104 z 5 maja 1986. 
  19. Manifestacja pokojowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 15 (378) z 20-31 maja 1986. 
  20. Jubileuszowa akademia leśników w Przemyślu. „Nowiny”, s. 2, Nr 183 z 18 lipca 1969. 
  21. ZBoWiD 1986 ↓, s. 315.
  22. Jolanta Ziobro. Gaudeamus w grodzie Grzegorza. „Tygodnik Sanocki”. Nr 41 (518), s. 6, 12 października 2001. 
  23. ZBoWiD 1986 ↓, s. 276.
  24. Krzysztof Prajzner: Jubiluesz sanockich przewodników. W: Sanocjana. Materiały szkoleniowe. T. II. Sanok: Komisja Szkoleniowa Koła Przewodników PTTK w Sanoku, 1986, s. 6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]