Tadeusz Jarzyński
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 czerwca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Jarzyński (ur. 12 października 1899 w Radomiu, zm. 8 czerwca 1920 w Ławrze Pieczarskiej) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari, pośmiertnie awansowany na stopień porucznika.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Prospera i Wandy z Ettingerów. Absolwent gimnazjum imienia Stanisława Staszica w Lublinie i student Politechniki Lwowskiej. W 1915 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. W 1918 walczył w obronie Lwowa. Bronił szkoły im. Henryka Sienkiewicza i poczty. W styczniu 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i skierowany do 6 pułku piechoty Legionów. Walczył z Ukraińcami pod Gródkiem Jagielońskim. Potem z pułkiem bił się na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W stopniu podporucznika pełnił funkcję adiutanta I batalionu[1]. Walczył o Postawy oraz w obronie Kijowa, gdzie pod ogniem nieprzyjaciela przekazywał oddziałom rozkaz natychmiastowego wycofania się z pola walki. Ciężko ranny, zmarł w szpitalu w Ławrze Pieczerskiej. Za czyn ten odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i awansowany na stopień porucznika[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 7977)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.