Tadeusz Miłobędzki

Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Okres zatrudn.	1945–1946
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Benon Miłobędzki
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 czerwca 1873 ; Koło
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1959 ; Warszawa
	profesor nauk chemicznych
Alma Mater	Cesarski Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1918
	Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Okres zatrudn.	1917–1922
Uczelnia	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Okres zatrudn.	1922–1929
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Okres zatrudn.	1929–1939, od 1946

Tadeusz Benon Miłobędzki (ur. 16 czerwca 1873 w Kole, zm. 13 lipca 1959 w Warszawie) – polski chemik, rektor SGGW.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jakuba Ignacego Miłobędzkiego (1839–1919), inżyniera powiatowego, oraz Salomei Zofii z Rokossowskich h. Glaubicz (1852–1938)^[1]. Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie Wydział Fizyko-Matematyczny Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1897). W latach 1904–1905 odbywa studia uzupełniające w Bernie i Lipsku, m.in. u prof. Wilhelma Oswalda, a w 1912 uzyskuje magisterium w Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat uzyskał w 1918 w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie na podstawie pracy „O tautomerii kwasu fosforawego”. Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Chemicznego (został jego honorowym członkiem w 1937 roku, w latach 1928 i 1952 prezes PTCh). Od 1945 członek PAU, od 1952 członek tytularny, od 1957 członek rzeczywisty PAN^[2]. W latach 1915–1918 był redaktorem czasopisma „Chemik Polski”, w latach 1935–1939 i 1946 redagował „Roczniki Chemii”, a w latach 1947–1955 „Chemię Współczesną”.

W latach 1906–1913 był działaczem Towarzystwa Kultury Polskiej.

W latach 1906-1918 był wykładowcą chemii nieorganicznej na Wydziale Przyrodniczym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, a w latach 1909-1911 pełnił funkcję dziekana wydziału^[3].

Od 1917 profesor SGGW, a w latach 1920–1921 pierwszy z wyboru rektor uczelni. Od 1922 do 1929 profesor Uniwersytetu Poznańskiego. Następnie – do 1939 – profesor Politechniki Warszawskiej (w latach 1933–1934 był dziekanem wydziału chemicznego). Jako profesor zwyczajny PW otrzymał tytuł profesora honorowego na Wydziale Leśnym SGGW z dniem 27 września 1938^[4]. W latach 1945–1946 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1946 ponownie profesor Politechniki Warszawskiej.

Tadeusz Miłobędzki był autorem ok. 90 publikacji naukowych z dziedziny chemii fosforu [7 prac dotyczących głównie syntezy i tautomerii związków P(III) i analizy chemicznej. Jako pierwszy (we współpracy ze Stanisławem Kostaneckim) określił skład chemiczny kurkumy. Autor podręczników analizy jakościowej i ilościowej.

Zmarł 13 lipca 1959 roku w wieku 86 lat (był najdłużej żyjącym rektorem SGGW); pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 28-6-21)^[5].

Brat Józefa Miłobędzkiego. Jego syn, Adam Miłobędzki, był historykiem sztuki i architektury.

Materiały archiwalne Tadeusza Miłobędzkiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-89^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy II kl. (1956)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[7]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1954)^[8]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 stycznia 1955)^[9]
Order Świętego Stanisława III kl. (Imperium Rosyjskie)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Tadeusz Benon Miłobędzki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-05-11] .
↑ Członkowie PAN: Skorowidz
↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 96, 97 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 455, 5 listopada 1938.
↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ MIŁOBĘDZKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18] .
↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej i społecznej”.
↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 – na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

J. Piłatowicz: Tadeusz Benon Miłobędzki (1873–1959). Warszawa: Pracownia Historyczna BGPW, 1990, seria: Sylwetki profesorów Politechniki Warszawskiej.
Mały słownik chemiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
J. Radziewicz. Tadeusz Miłobędzki – specjalista z zakresu chemii nieorganicznej. „Rolniczy Magazyn Elektroniczny”. 27, wrzesień 2008. ISSN 1734-3070.
Nota biograficzna na stronie SGGW

[1] Tadeusz Benon Miłobędzki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-05-11] .

[2] Członkowie PAN: Skorowidz

[3] Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, s. 96, 97 Podkarpacka BC – wersja elektroniczna

[4] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 455, 5 listopada 1938.

[5] Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ MIŁOBĘDZKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18] .

[6] Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].

[7] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej i społecznej”.

[8] M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.

[9] M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 – na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Dyrektorzy SA/IA (1816–1831, 1836–1840)	Jerzy Beniamin Flatt (1816–1831) Michał Oczapowski (1836–1840)
Dyrektorzy IGWiL (1840–1861)	Michał Oczapowski (1840–1853) Seweryn Zdzitowiecki (1853–1859) Stanisław Przystański (1859–1861)
Dyrektorzy IPiR-L (1862–1869)	Dominik Okiński (1862–1865) Antoni Zieliński (1865–1869)
Dyrektorzy IGWiL (1869–1914)	Wasilij Dokuczajew (1892–1895) Aleksiej Potylicyn (1895–1900) Władimir Bielajew (1901–1902) Piotr Budrin (1902–1905) Aleksandr Skworcow (1905–1907) Anton Sanocki (1907–1911) Iwan Kaługin (1911–1914)
Rektorzy SGGW (od 1918)	Józef Mikułowski-Pomorski (1918–1920) Tadeusz Miłobędzki (1920–1921) Stefan Biedrzycki (1921–1922) Wacław Dąbrowski (1922–1923) Jan Sosnowski (1923–1925) Zdzisław Ludkiewicz (1925–1926) Władysław Grabski (1926–1928) Józef Mikułowski-Pomorski (1928–1929) Stefan Biedrzycki (1929–1932) Jan Sosnowski (1932–1933) Marian Górski (1933–1936) Jan Miklaszewski (1936–1944) Franciszek Staff (1944–1947) Marian Górski (1947–1949) Antoni Kleszczycki (1949–1955) Kazimierz Krysiak (1955–1962) Antoni Kleszczycki (1962–1969) Zbigniew Muszyński (1969–1975) Henryk Jasiorowski (1975–1981) Maria Joanna Radomska (1981–1987) Wiesław Barej (1987–1990) Jan Górecki (1990–1996) Włodzimierz Kluciński (1996–2002) Tomasz Borecki (2002–2008) Alojzy Szymański (2008–2016) Wiesław Bielawski (2016–2020) Michał Zasada (od 2020)