Tadeusz Nowakowski (bokser)

Tadeusz Nowakowski
Data urodzenia	14 stycznia 1934
Data i miejsce śmierci	3 marca 2011 ; Sanok
Obywatelstwo	Polska
Kategoria wagowa	półśrednia
Klub	Stal Mielec
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	248
Zwycięstwa	211
Porażki	28
Remisy	9
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Polski
	Odznaczenia państwowe

Tadeusz Nowakowski (ur. 14 stycznia 1934 we Francji, zm. 3 marca 2011 w Sanoku) – polski bokser, reprezentant Polski, trener.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie polskich emigrantów we Francji. Tam też pierwszy raz był na zawodach bokserskich w Lens. Po repatriacji do Polski wraz z rodziną osiadł w Bytomiu i tam rozpoczął treningi w klubie Budowlani Bytom. Pierwszą walkę stoczył 7 lutego 1948. Po wyprowadzce ze Śląska zamieszkał w Mielcu, gdzie został pracownikiem WSK Mielec i zawodnikiem pięściarskiej sekcji klubu Stal Mielec. W 1951 i 1952 został mistrzem województwa rzeszowskiego w wadze półśredniej oraz uzyskał prawo startu w mistrzostwach Polski, gdzie w turnieju 1952 w Warszawie wywalczył brązowy medal. W międzyczasie został absolwentem Gimnazjum Przemysłowego Państwowej Fabryki Wagonów w Sanoku z 1952 (zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności ślusarz maszynowy)^[1]. W kolejnych latach ponownie zostawał mistrzem województwa rzeszowskiego, mistrzem zrzeszenia Stal. Na turnieju MP 1957 w Gdańsku zdobył złoty medal, pokonując Jerzego Debisza, Koszałkowskiego i Lewandowskiego. Został zawodnikiem kadry Polski kierowanej przez Feliksa Stamma. Uczestniczył w mistrzostwach Europy w Pradze 1957, gdzie został wyeliminowany w swojej pierwszej walce tego turnieju. Później przedwcześnie zakończył karierę reprezentacyjną z uwagi na brak zgody ze strony władz PRL wydania dokumentów przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii (przyczyną miał być akt urodzenia Nowakowskiego we Francji). W kolejnych latach nadal reprezentował Stal Mielec.

Pod koniec czynnej kariery zawodniczej, zakończonej w 1962, był równolegle instruktorem grup młodzieżowych w klubie. W 1968 został trenerem w sekcji pięściarskiej Stali Sanok i pełnił funkcję przez kolejne lata^[2]^[3]. Był szkoleniowcem seniorów i juniorów, a ponadto pracował w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”. Jako trener pracował w Sanoku przez 24 lata (w tym czasie czasowo był przez 1,5 roku szkoleniowcem w Avii Świdnik od 1977 przez jeden sezon, w 1980 ponownie został szkoleniowcem Stali^[4]). W kwietniu 1983, po 15 latach pracy, zrezygnował z funkcji trenera pięściarskiej drużyny seniorów Stali Sanok, występującej wówczas w II lidze (na stanowisku trenera został zastąpiony przez Józefa Sołdryka)^[5]^[6]^[7]. W późniejszych latach trenował młodych adeptów pięściarstwa w Stali Sanok^[8]. Wśród jego sanockich wychowanków byli m.in. Waldemar Wójcik (wicemistrz Europy), Stanisław Bednarz (wicemistrz Polski juniorów), Jan Sybilla, Antoni Rakoczy, Adam Wiszyński, Antoni Pankiewicz, Jan i Wiesław Florczak. W 1985 zasiadł w sądzie koleżeńskim ZKS Stal Sanok^[9]. Sekcja bokserska Stali Sanok została rozwiązana w 1993.

Tadeusz Nowakowski zmarł 3 marca 2011. Jego żoną była Zofia (1947-1993). Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Posada w Sanoku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (1987)^[10].
Srebrny Krzyż Zasługi (1976)^[11].
Złota Odznaka Polskiego Związku Bokserskiego^[12].
Wyróżnienie za stoczenie 140 walk w barwach Stali Mielec (grudzień 1955)^[13].
Brązowa odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1988)^[14]
Nagroda Dyrektora Wydziału ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie (1988)^[14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 60. ISBN 83-87450-00-6.
↑ Trener Nowakowski ocenia sytuację wśród bokserów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 2 z 27 marca 1974.
↑ Hokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973.
↑ Marian Struś. Tadeusz Nowakowski znów w narożniku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 13 (178) z 1-10 maja 1980.
↑ Marian Struś. Boks w agonii. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (268), s. 7, 1-10 maja 1983.
↑ Nowy trener pięściarzy Józef Sołdryk: Macie dobrą młodzież, ale cudów w krótkim czasie się nie zrobi. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (270), s. 7, 20-31 sierpnia 1983.
↑ Marian Struś. Dziękujemy Ci, Tadeuszu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 29 (285), s. 7, 20-31 października 1983.
↑ Józef Ząbkiewicz. Dziękujemy za pozdrowienia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26 (425), s. 7, 10-20 września 1987.
↑ Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.
↑ Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987.
↑ Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976.
↑ Są medale. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 20 (254) z 1-10 grudnia 1982.
↑ Boks – II liga. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 301 (2029) z 19 grudnia 1955.
↑ ^a ^b Józef Ząbkiewicz. Podziękowania dla sportowców i działaczy sportowych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 2 (474) z 10-20 stycznia 1989.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Piotr Osmólski: Leksykon boksu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1989. ISBN 978-83-217-2680-9. ISBN 83-217-2680-1. (pol.).
Józef Ząbkiewicz. Ludzie sanockiego sportu. Tadeusz Nowakowski. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 27 (139) z 8 lipca 1994.
Zmarł Tadeusz Nowakowski. pozb.pl, 5 marca 2011. [dostęp 2014-05-12].

[1] Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 60. ISBN 83-87450-00-6.

[2] Trener Nowakowski ocenia sytuację wśród bokserów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 2 z 27 marca 1974.

[3] Hokej i boks wizytówką Sanoka. „Nowiny”, s. 2, Nr 13 z 14 stycznia 1973.

[4] Marian Struś. Tadeusz Nowakowski znów w narożniku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 13 (178) z 1-10 maja 1980.

[5] Marian Struś. Boks w agonii. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (268), s. 7, 1-10 maja 1983.

[6] Nowy trener pięściarzy Józef Sołdryk: Macie dobrą młodzież, ale cudów w krótkim czasie się nie zrobi. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23 (270), s. 7, 20-31 sierpnia 1983.

[7] Marian Struś. Dziękujemy Ci, Tadeuszu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 29 (285), s. 7, 20-31 października 1983.

[8] Józef Ząbkiewicz. Dziękujemy za pozdrowienia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26 (425), s. 7, 10-20 września 1987.

[9] Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.

[10] Wysokie odznaczenia dla zasłużonych sportowców i działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 10 (409) z 1-10 kwietnia 1987.

[11] Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976.

[12] Są medale. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 20 (254) z 1-10 grudnia 1982.

[13] Boks – II liga. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, Nr 301 (2029) z 19 grudnia 1955.

[GZA1989-2-14] Józef Ząbkiewicz. Podziękowania dla sportowców i działaczy sportowych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 2 (474) z 10-20 stycznia 1989.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]