Tadeusz Pietrykowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Pietrykowski
Data i miejsce urodzenia

14 października 1895
Gorzyce

Data i miejsce śmierci

1940
Kijów

Przyczyna śmierci

zbrodnia katyńska

Miejsce spoczynku

Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni

Zawód, zajęcie

sędzia

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości

Tadeusz Pietrykowski[1] (ur. 14 października 1895 w Gorzycach, zm. 1940 w Kijowie) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, prawnik, prezes Sądu Okręgowego w Katowicach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 października 1895 w Gorzycach, w rodzinie Franciszka (ur. 1869) i Anastazji ze Stafańskich[2]. Był starszym bratem Wincentego (1898–1940), podporucznika lekarza Wojska Polskiego[3][4], zamordowanego w Charkowie[5]. Odbywał studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Berlinie.

W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej. W lipcu 1917 został skierowany do pełnienia służby w szeregach policji wojennej w Lille[6].

Razem z ojcem i bratem wziął udział w powstaniu wielkopolskim.

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 4813. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7][8]. Posiadał przydział w rezerwie do 67 pułku piechoty w Brodnicy[9][10][11]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12].

W latach 1920–1924 studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Od 1926 był sędzią sądu grodzkiego w Poznaniu, następnie sądu powiatowego i sądu okręgowego. Od 1937 pełnił funkcję wiceprezesa[13], a następnie prezesa sądu okręgowego w Katowicach. W tym czasie tworzy w Katowicach Śląskie Towarzystwo Miłośników Książki i Grafiki, którego został przewodniczącym[14].

Należał do Toruńskiego Towarzystwa Naukowego, był współzałożycielem i członkiem zarządu Konfraterni Artystycznej, redaktorem „Teki Pomorskiej", sekretarzem i skarbnikiem Towarzystwa Bibliofilów im. Joachima Lelewela, prezesem Stowarzyszenia Polsko-Francuskiego.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD w Tarnopolu. Następnie miał być także przetrzymywany w obozie Pawliszczew Bor. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD w Bykowni. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/2-12 oznaczony numerem 2274)[15]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Na liście ofiar zamordowanych z Ukraińskiej Listy Katyńskiej podano formę nazwiska „Petrykowski”. Taki zapis nazwiska podała także Maria Magdalena Blombergowa. Poprawna forma nazwiska „Pietrykowski” została wymieniona w Kalendarzu Sądowym na Rok 1939 oraz w Publikacji Tadeusza Zakrzewskiego. Tadeusz Zakrzewski: Tadeusz Pietrykowski : 1895-1940 : w służbie dobra i piękna książki polskiej. Katowice: Towarzystwo Przyjaciół Książki. Oddział Śląski, 1993.
  2. Czechowska 2008 ↓, s. 137.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 223, 765.
  4. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-20]..
  5. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 412.
  6. Pietrykowski 1933 ↓, s. 5.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 532.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 470.
  9. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 220.
  10. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 318.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 283.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 259, 1005.
  13. Kalendarz Sądowy na Rok 1939. Warszawa: 1939, s. 116.
  14. Anita Tomanek, Amor librorum nos unit. W kręgu bibliofilów śląskich 1968-2008. Katowice : [Biblioteka Śląska : Śląskie Towarzystwo Miłośników Książki i Grafiki], 2013, s. 12. ISBN 978-83-60209-32-5
  15. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 72. [dostęp 2014-10-27].
  16. Czechowska 2008 ↓, s. 138.
  17. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
  18. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-20]..
  19. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-20]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]