Tadeusz Schuch

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Florian Schuch
Żaba
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1912
Warszawa

Data i miejsce śmierci

9 maja 1975
Hala Gąsienicowa

Zawód, zajęcie

inżynier budownictwa lądowego, żeglarz, bojerowiec, działacz żeglarski

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Krzyż Armii Krajowej
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Florian Schuch, ps. Żaba (ur. 4 czerwca 1912 w Warszawie[1][2], zm. 9 maja 1975 na Hali Gąsienicowej[1]) – polski inżynier budownictwa lądowego, żeglarz, żeglarz bojerowy, działacz żeglarski, komandor Yacht Klubu Polski w Warszawie, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana Schucha (zastępcy komendanta Policji Państwowej m.st. Warszawy) i Janiny z Iwickich[3]. Żeglowanie rozpoczął na Wiśle w Warszawie w wieku dwunastu lat, na zbudowanej własnoręcznie łodzi. Do śmierci pływał potem na innej, również samemu skonstruowanej łodzi klasy GIGA (żeglował często z rodziną – żoną, synem i wnukami)[4]. Ukończył warszawskie Gimnazjum im. Tadeusza Reytana (1930)[5], a potem studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. W 1938 uzyskał dyplom inżyniera budownictwa lądowego[3]. Służbę wojskową odbywał w Szkole Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie koło Brześcia. Bronił Warszawy przed Niemcami w 1939 jako dowódca 104. plutonu artylerii przeciwlotniczej w grupie „Mosty”. Podczas okupacji niemieckiej zorganizował w swoim warsztacie rzemieślniczym przy ul. Widok 8 Dywizjon Motorowy Obszaru Warszawskiego AK. Podczas powstania w getcie przemycał broń i leki dla Żydowskiej Organizacji Bojowej[3].

W powstaniu warszawskim walczył w stopniu podporucznika w ramach Grupy „Północ”, odcinka „Kuba” – „Sosna”, w Dywizjonie Motorowym Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej na Starym Mieście (został wówczas ranny). Wyszedł z Warszawy wraz z ludnością cywilną[1].

Po zakończeniu działań wojennych pracował jako projektant zespołu drogowego Biura Odbudowy Stolicy (projektował m.in. trasy i węzły drogowe). W drugiej połowie lat 40. XX wieku był dyrektorem Nadzoru Warszawskiej Dyrekcji Odbudowy. Po 1950 był pracownikiem Biura Projektów Metra, gdzie m.in. kierował pracami projektowymi metra głębokiego. W 1955 był zastępcą pełnomocnika rządu, biorąc udział w budowie warszawskiego Stadionu Dziesięciolecia. Projektował lub współprojektował też:

W 1937 wstąpił do Yacht Klubu Polski. W organizacji tej przeszedł wszystkie szczeble, by w 1958, rok po reaktywacji klubu, zostać jego komandorem. Przez siedemnaście lat był też przewodniczącym komisji rewizyjnej Polskiego Związku Żeglarskiego[4].

Zmarł nagle w Tatrach (na Hali Gąsienicowej). Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A 36, rząd 5, grób 29)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Otrzymał Krzyż Virtuti Militari V klasy[1], Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż AK, dwukrotnie Krzyż Walecznych, Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Romana z Dzięgielewskich, z którą miał syna Andrzeja (inżyniera architekta, profesora Wyższej Szkoły Architektury w Paryżu)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Powstańcze Biogramy – Tadeusz Schuch [online], www.1944.pl [dostęp 2020-10-11].
  2. ↑ Tadeusz Florian «Żaba» Schuch h. Pracydar [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2020-11-04].
  3. ↑ a b c d e f Tadeusz Florian Schuch [online], Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej – Polacy z wyboru [dostęp 2020-10-11].
  4. ↑ a b Tadeusz Schuch, w: Żagle, nr 6/1975, s. 2
  5. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1930. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-02-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Schuch&oldid=71796434”