Tadeusz Siemiątkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Siemiątkowski
Mazur
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1910
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 marca 1998
Montreal

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Związek Jaszczurczy
Narodowe Siły Zbrojne
Armia Krajowa

Jednostki

Zgrupowanie „Chrobry II” - I batalion „Lecha Żelaznego” - 1. kompania - Warszawianka

Stanowiska

dowódca 1. plutonu i zastępca dowódcy kompanii

Późniejsza praca

inżynier konstruktor

Odznaczenia
Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany w 1944) Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany po 1992)

Tadeusz Siemiątkowski ps. „Mazur” (ur. 17 czerwca 1910 w Warszawie, zm. 19 marca 1998 w Montrealu) – polski działacz konspiracji niepodległościowej w czasie II wojny światowej, żołnierz Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy (ZJ) i Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra i Walerii z domu Sztykiel. Studiował na Politechnice Warszawskiej, gdzie należał do akademickiej organizacji Obozu Narodowo-Radykalnego. Był także członkiem tajnej Organizacji Polskiej. Po klęsce Polski w wojnie obronnej 1939 r. od razu przystąpił do działalności konspiracyjnej w ramach Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy, a od września 1942 Narodowych Sił Zbrojnych. Został organizatorem i dowódcą Oddziału Bojowego przy Komendzie Głównej ZJ, a następnie NSZ.

Na czele swojego oddziału przeprowadził wiele akcji, które polegały m.in. na likwidowaniu agentów i donosicieli. Duża część z nich dotyczyła także zdobywania broni i środków finansowych. W NSZ miał on stopień podporucznika. Brał udział w powstaniu warszawskim jako zastępca dowódcy kompanii "Warszawianka" NSZ i jednocześnie dowódca 1. plutonu, która to kompania wchodziła w skład zgrupowania AK "Chrobry II".

Po klęsce Powstania dostał się do niewoli niemieckiej i został osadzony w obozie dla jeńców wojennych w Murnau. Po zakończeniu II wojny światowej dołączył do Brygady Świętokrzyskiej NSZ stacjonującej w Niemczech. Prawdopodobnie w 1946 wrócił do kraju w charakterze emisariusza Brygady.

W marcu 1949 opuścił Polskę i wyjechał na Zachód. Początkowo przebywał w Szwecji, a w 1951 przeniósł się do Kanady. Pracował tam w zawodzie inżyniera konstruktora. Jednocześnie był czynnym działaczem w Kole Byłych Żołnierzy NSZ, Stowarzyszeniu Polskich Inżynierów i w kościele Katolickiej Misji Św. Wojciecha w Montrealu.

Należał do zespołu redakcyjnego "Zeszytów do Historii NSZ". Opublikował wiele wspomnień z okresu wojny. Był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. Zmarł w Montrealu 19 marca 1998 r.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]