Tadeusz Zieliński (1926–2003)
.JPG)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1926 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 września 2003 |
| Profesor nauk prawne | |
| Specjalność: polityka społeczna, prawo pracy | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1950 – nauki prawne |
| Habilitacja |
1968 – nauki prawne |
| Profesura |
1989 |
| Minister pracy i polityki socjalnej | |
| Okres spraw. |
4 stycznia 1997–31 października 1997 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rzecznik praw obywatelskich | |
| Okres spraw. |
13 lutego 1992–8 maja 1996 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Tadeusz Zieliński (ur. 19 czerwca 1926 w Krakowie, zm. 28 września 2003 tamże) – polski prawnik, polityk, specjalista w zakresie prawa pracy, prawa związkowego i ubezpieczeń społecznych, senator I kadencji, w latach 1992–1996 rzecznik praw obywatelskich, w 1997 minister pracy i polityki socjalnej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 1995.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1947 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 obronił habilitację, w 1977 został profesorem nadzwyczajnym, w 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Od 1969 do 1981 był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1982 do 1996 profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Nauk, przez dwa lata zasiadał w prezydium PAN. Ogłosił ponad 200 publikacji naukowych. Był promotorem kilku prac doktorskich, m.in. Arkadiusza Nowaka[1].
Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL. Był ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce, uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Brał udział w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[2]. W okresie od 1989 do 1991 zasiadał w Senacie I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W trakcie kadencji przeszedł do Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej[3].
W latach 1992–1996 pełnił funkcję rzecznika praw obywatelskich, pokonując w głosowaniu Zbigniewa Romaszewskiego. W 1995 był kandydatem Unii Pracy w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze, uzyskując 631 432 głosy (3,53%) i zajmując 6. miejsce.
Po śmierci Andrzeja Bączkowskiego od stycznia do października 1997 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Koalicji SLD-PSL. Od 2001 przewodniczył resortowej komisji do spraw kodyfikacji Kodeksu pracy, a od 2002 Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy.
W latach 1999–2003 publikował felietony w „Przeglądzie Tygodniowym”, następnie w „Przeglądzie”. W 1996 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4], w 2003 otrzymał Medal „Zasłużony dla Tolerancji”.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[5].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Nieważne rozwiązanie stosunku pracy (1968) – rozprawa habilitacyjna
- Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego (1977)
- Prawo pracy. Zarys systemu (cz. 1–3, 1986)
- Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
- Klauzule generalne w prawie pracy (1988)
- Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
- Ubezpieczenia społeczne pracowników (1993)
- Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
- Prawo pracy (1996)
- Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy (1999)
- Czas prawa i bezprawia (1999)
- Komentarz do kodeksu pracy (2000)
- Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku (2001)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN Tadeusz Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-09-30].
- ↑ Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990, Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski (oprac.), Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001, ISBN 83-7059-503-0 [dostęp 2015-10-09].
- ↑ Parlamentarny Klub Unii Demokratycznej, senat.pl [dostęp 2014-01-06].
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 58, poz. 528
- ↑ Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 330, ISBN 978-83-233-4527-5.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogdan Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego, Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 126, ISBN 83-60353-11-5.
- Prof. dr hab. Tadeusz Zieliński – Rzecznik Praw Obywatelskich II kadencji (1992–1996), rpo.gov.pl [zarchiwizowane 2011-11-21].
- Stanisław Waltoś, Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu, „Alma Mater” (36), 2001 [zarchiwizowane 2008-12-11].
- Prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN Tadeusz Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-09-30].
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
|
|
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Polscy specjaliści prawa pracy
- Członkowie rzeczywiści PAN
- Kandydaci na urząd Prezydenta RP w 1995 roku
- Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej
- Politycy Unii Demokratycznej
- Politycy Unii Pracy
- Rzecznicy Praw Obywatelskich
- Senatorowie III Rzeczypospolitej
- Uczestnicy Okrągłego Stołu (strona solidarnościowa)
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 2003