Tadeusz Zieliński (1926–2003)

Tadeusz Zieliński
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1926 Kraków
Data i miejsce śmierci	28 września 2003 Kraków
Minister pracy i polityki socjalnej
Okres	od 4 stycznia 1997 do 31 października 1997
Poprzednik	Andrzej Bączkowski
Następca	Longin Komołowski
Rzecznik praw obywatelskich
Okres	od 13 lutego 1992 do 8 maja 1996
Poprzednik	Ewa Łętowska
Następca	Adam Zieliński
Odznaczenia

Tadeusz Zieliński (ur. 19 czerwca 1926 w Krakowie, zm. 28 września 2003 tamże) – polski prawnik, polityk, specjalista w zakresie prawa pracy, prawa związkowego i ubezpieczeń społecznych, senator I kadencji, w latach 1992–1996 rzecznik praw obywatelskich, w 1997 minister pracy i polityki socjalnej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza.

Życiorys

Ukończył w 1947 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 obronił habilitację, w 1977 został profesorem nadzwyczajnym, w 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Od 1969 do 1981 był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1982 do 1996 profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Nauk, przez dwa lata zasiadał w prezydium PAN. Ogłosił ponad 200 publikacji naukowych. Był promotorem kilku prac doktorskich, m.in. Arkadiusza Nowaka.

Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL. Był ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce, uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Brał udział w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. W okresie od 1989 do 1991 zasiadał w Senacie I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W trakcie kadencji przeszedł do Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej.

W latach 1992–1996 sprawował urząd rzecznika praw obywatelskich, pokonując w głosowaniu Zbigniewa Romaszewskiego. W 1995 był kandydatem Unii Pracy w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze, uzyskując 631 432 głosy (3,53%) i zajmując 6. miejsce.

Po śmierci Andrzeja Bączkowskiego od stycznia do października 1997 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Koalicji SLD-PSL. Od 2001 przewodniczył resortowej komisji do spraw kodyfikacji Kodeksu pracy, a od 2002 Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy.

W latach 1999–2003 publikował felietony w „Przeglądzie Tygodniowym”, następnie w „Przeglądzie”. W 1996 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Publikacje

• Nieważne rozwiązanie stosunku pracy (1968) – rozprawa habilitacyjna
• Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego (1977)
• Prawo pracy. Zarys systemu (cz. 1–3, 1986)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Klauzule generalne w prawie pracy (1988)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Ubezpieczenia społeczne pracowników (1993)
• Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Prawo pracy (1996)
• Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy (1999)
• Czas prawa i bezprawia (1999)
• Komentarz do kodeksu pracy (2000)
• Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku (2001)

Bibliografia

• Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 126. ISBN 83-60353-11-5.
• Nota biograficzna na stronie RPO. [dostęp 6 maja 2011].
• Stanisław Waltoś: Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu. uj.edu.pl. [dostęp 6 maja 2011].
• Tadeusz Zieliński w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 30 września 2017].