Tadeusz Zieliński (1926–2003)

Tadeusz Zieliński
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1926 Kraków
Data i miejsce śmierci	28 września 2003 Kraków
Profesor nauk prawne
Specjalność: polityka społeczna, prawo pracy
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1950 – nauki prawne Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1968 – nauki prawne Uniwersytet Jagielloński
Profesura	1989
Minister pracy i polityki socjalnej
Okres spraw.	4 stycznia 1997–31 października 1997
Poprzednik	Andrzej Bączkowski
Następca	Longin Komołowski
Rzecznik praw obywatelskich
Okres spraw.	13 lutego 1992–8 maja 1996
Poprzednik	Ewa Łętowska
Następca	Adam Zieliński
Odznaczenia

Tadeusz Zieliński (ur. 19 czerwca 1926 w Krakowie, zm. 28 września 2003 tamże) – polski prawnik, polityk, specjalista w zakresie prawa pracy, prawa związkowego i ubezpieczeń społecznych, senator I kadencji, w latach 1992–1996 rzecznik praw obywatelskich, w 1997 minister pracy i polityki socjalnej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 1995.

Życiorys

Ukończył w 1947 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1950 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 obronił habilitację, w 1977 został profesorem nadzwyczajnym, w 1989 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Od 1969 do 1981 był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1982 do 1996 profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Nauk, przez dwa lata zasiadał w prezydium PAN. Ogłosił ponad 200 publikacji naukowych. Był promotorem kilku prac doktorskich, m.in. Arkadiusza Nowaka.

Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski zasiadał w Radzie Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie PRL. Był ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce, uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. Brał udział w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. W okresie od 1989 do 1991 zasiadał w Senacie I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W trakcie kadencji przeszedł do Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej.

W latach 1992–1996 pełnił funkcję rzecznika praw obywatelskich, pokonując w głosowaniu Zbigniewa Romaszewskiego. W 1995 był kandydatem Unii Pracy w wyborach prezydenckich. Przegrał w pierwszej turze, uzyskując 631 432 głosy (3,53%) i zajmując 6. miejsce.

Po śmierci Andrzeja Bączkowskiego od stycznia do października 1997 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Koalicji SLD-PSL. Od 2001 przewodniczył resortowej komisji do spraw kodyfikacji Kodeksu pracy, a od 2002 Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy.

W latach 1999–2003 publikował felietony w „Przeglądzie Tygodniowym”, następnie w „Przeglądzie”. W 1996 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2003 otrzymał Medal „Zasłużony dla Tolerancji”.

Publikacje

• Nieważne rozwiązanie stosunku pracy (1968) – rozprawa habilitacyjna
• Stosunek prawa pracy do prawa administracyjnego (1977)
• Prawo pracy. Zarys systemu (cz. 1–3, 1986)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Klauzule generalne w prawie pracy (1988)
• Podstawy rozwoju prawa pracy (1988)
• Ubezpieczenia społeczne pracowników (1993)
• Ombudsman – możliwości i granice działania Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Prawo pracy (1996)
• Ład społeczny w Polsce i Niemczech na tle jednoczącej się Europy (1999)
• Czas prawa i bezprawia (1999)
• Komentarz do kodeksu pracy (2000)
• Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku (2001)

Bibliografia

• Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 126. ISBN 83-60353-11-5.
• Nota biograficzna na stronie RPO. [dostęp 2011-05-06].
• Stanisław Waltoś: Profesor Tadeusz Zieliński – laudacja z okazji uroczystego odnowienia doktoratu. uj.edu.pl. [dostęp 2011-05-06].
• Prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN Tadeusz Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-09-30] .