Tarławecki Róg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarławecki Róg
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

węgorzewski

Gmina

Węgorzewo

Strefa numeracyjna

87

Tablice rejestracyjne

NWE

SIMC

1047430

Położenie na mapie gminy Węgorzewo
Mapa konturowa gminy Węgorzewo, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Tarławecki Róg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Tarławecki Róg”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Tarławecki Róg”
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego
Mapa konturowa powiatu węgorzewskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Tarławecki Róg”
Ziemia54°10′35″N 21°35′29″E/54,176389 21,591389[1]

Tarławecki Rógosada[2] w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Na starych mapach osada oznaczona nazwą Duży Kamień.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W okolicy miejscowości rośnie kilka wyjątkowych drzew, w tym jeden dąb szypułkowy, który jest szczególnie okazały. Drzewo rosnące około 700 m od leśniczówki posiada potężny, regularnie walcowaty pień o obwodzie 733 cm i wysokości 38 m (w 2015 roku), swym pokrojem przypomina najokazalsze dęby, rosnące w Białowieskim Parku Narodowym. Wiek tego wielkiego drzewa wynosi od 330 do 360 lat. Opodal jest także inny, okazały dąb, posiadający obwód 600 cm[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 27345
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  3. Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. s.252-253