Tarcza Narwik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarcza Narwik
Narvikschild
Awers
Awers Tarczy Narwik na sukiennej podkładce
Awers
Awers wersji powojennej
Ustanowiono

19 sierpnia 1940

Kruszec

metal

Wydano

8577

Powiązane

Tarcza Krym
Tarcza Warszawa

Tarcza Narwik (niem. Narvikschild) – niemieckie odznaczenie wojskowe (tarcza naramienna) ustanowione przez Adolfa Hitlera 19 sierpnia 1940 roku. Przyznawane żołnierzom wojsk lądowych Heer, Kriegsmarine i Luftwaffe za udział w bitwie o Narwik w trakcie kampanii norweskiej 1940 roku. Odznaczenie jako pierwszy otrzymał generał Eduard Dietl 21 marca 1941 roku.

Tarcza Narwik wykonana była z białego metalu, wykańczanego na stare srebro. Na tarczy poniżej godła III Rzeszy znajdował się napis "NARVIK", a pod napisem data 1940 rozdzielona szarotką alpejską (symbol strzelców alpejskich) i skrzyżowane ze sobą kotwica (symbol Kriegsmarine) i śmigło (symbol Luftwaffe). Tarczę noszono na sukiennej podkładce w górnej części lewego rękawa; obowiązywało noszenie jej zarówno na kurtce, jak i na płaszczu[1].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Nowakowski, Strzelcy górscy III Rzeszy, Mariusz Skotnicki, Warszawa: Wydawnictwo Barwa i Broń, 2006, ISBN 978-83-923074-6-1, OCLC 671873525.