Tarczka (broń biała)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szpada wyposażona w dwie symetryczne tarczki

Tarczka – element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej, w postaci lekko wklęsłej miseczki zapewniającej dodatkową ochronę dłoni użytkownika w trakcie walki[1].

Tarczki przybierają zróżnicowane formy i mogą być zwrócone stroną wklęsłą zarówno w kierunku rękojeści, jak i sztychu. W tym drugim przypadku mogą pełnić funkcję analogiczną do taszki, chroniąc wlot pochwy przed dostawaniem się do niej wody i zanieczyszczeń. Element szczególnie popularny w szpadach i niektórych typach rapierów (pappenheimer)[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Włodzimierz Kwaśniewicz 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym, wyd. 1981, s. 204