Tarninów
|
||||
|
||||
| Państwo |  Polska |
|||
| Województwo |  dolnośląskie |
|||
| Miasto | Legnica | |||
| Data założenia | lata 70. XIX wieku | |||
| Powierzchnia | 45 hektarów km² | |||
|
Położenie na mapie Legnicy
 Tarninów
|
||||
|
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Tarninów
|
||||
|
Położenie na mapie Polski
Tarninów
|
||||
 51°11′57″N 16°09′15″E/51,199167 16,154167 |
||||
Portal  Polska |
||||
Tarninów – jedna z dzielnic Legnicy. Zajmuje obszar ok. 45 ha – od ulicy Chojnowskiej do ulicy Złotoryjskiej oraz od ul. Jaworzyńskiej do Parku Miejskiego. Odrestaurowane po 1945 r. oraz po opuszczeniu przez wojska radzieckie terytorium miasta wille, kamienice i budynki użyteczności publicznej tworzą zgraną i harmonijną zabudowę z elementami eklektycznymi z XIX w., a także elementami modernistycznymi z XX wieku.
Powstanie[edytuj]
Początek Tarninowa datuje się na lata 70. XIX w., z tym, że dzielnica powstawała etapami. Lata 1891–1912 to okres, kiedy wybudowano obecny budynek Kurii legnickiej i Wyższego Seminarium Duchownego wraz z przylegającym Placem Orląt Lwowskich. Zabytkowa dzielnica willowa została rozbudowana przed II wojną światową, a po 1945 r. Rosjanie ogrodzili ją tworząc tzw. kwadrat. Mimo że wojska radzieckie opuściły Legnicę 13 września 1993 r., do dnia dzisiejszego w kilku miejscach Legnicy stoją betonowe i ceglane mury oddzielające dawniej "kwadrat" od reszty miasta.
Wybrane zabudowania[edytuj]
- budynek Kurii legnickiej i Wyższego Seminarium Duchownego, Plac Orląt Lwowskich,
- kompleks budynków po sztabach wojsk hitlerowskich i radzieckich – obecnie siedziba legnickiego oddziału ZUS, ulica Grabskiego,
- Dom Pomocy Społecznej przy ulicy Grabskiego,
- Willa Teichertów z 1926 r., za czasu pobytu Rosjan nazwana jako Dom Prioma – obecnie restauracja "Rezydencja",
- budynek prokuratury okręgowej, ulica Grunwaldzka,
Roślinność[edytuj]
Praktycznie cała dzielnica jest unikatem na skalę krajową, nie tylko ze względu na architekturę, ale również z powodu roślinności, która tam występuje:
- Aleja Grabskiego: bardzo cenna aleja lipowa, mająca przynajmniej 120 lat (ewenement w skali kraju). Pomiędzy lipami rosną świerki,
- licznie występują: grab pospolity, klon zwyczajny, klon jawor, kasztanowiec, robinia akacjowa,
- rzadko występują: jesion wyniosły, klon srebrzysty, lipa amerykańska, cis, świerk kłujący, biota wschodnia, choina kanadyjska, sosna czarna, sosna wejmutka.
W przywillowych ogrodach można znaleźć małe sady, szklarnie i wiele różnorodnych gatunków roślin i krzewów.
Ciekawostki[edytuj]
W styczniu 1997 r. z inicjatywy Włodzimierza Kalskiego (dziennikarz "Konkretów") i Leonarda Michalaka (prokurator) wraz z 27 innymi miłośnikami Legnicy zostało założone pierwsze w mieście stowarzyszenie wspierające inicjatywy mieszkańców – Stowarzyszenie Tarninów.
Bibliografia[edytuj]
- Wojciech Kondusza, Mała Moskwa. Rzecz o radzieckiej Legnicy, Legnica 2006, ISBN 83-88214-73-X
- Witold Łaszewski, Tadeusz Rollauer, Legnica. Dzieje miasta, Wrocław 2004, ISBN 83-7384-106-7
- I. Sadurska, Legnica dzielnicowa, 'Wersja' 1999 nr 9(19)
- J. Michalak, Stowarzyszenie Tarninów, 'Wersja' 1998 nr 2
|
||||||||||
