Tasiemiec bąblowcowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tasiemiec bąblowcowy
Echinococcus granulosus
(Batsch, 1786)
Ilustracja
Cysty Echinococcus granulosus u owcy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

płazińce

Gromada

tasiemce

Rząd

Cyclophyllidea

Rodzina

Taeniidae

Rodzaj

Echinococcus

Gatunek

tasiemiec bąblowcowy

Cykl życia Echinococcus granulosus
Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy (Echinococcus granulosus), także bąblowiec – gatunek tasiemca, groźny pasożyt, w postaci dojrzałej bytujący w jelicie cienkim psowatych, przypadkowo występujący u człowieka, który jest wtedy żywicielem pośrednim.

Zarażenie następuje po spożyciu niemytych owoców leśnych, zanieczyszczonej odchodami wody lub przez bezpośredni kontakt z zarażonymi zwierzętami z rodziny psowatych[1].

Morfologia i cykl życiowy[edytuj | edytuj kod]

Dojrzały tasiemiec pasożytuje w jelicie cienkim psowatych: psa, wilka, szakala, lisa, rzadziej u innych mięsożernych ssaków (np. kota). Postaci dojrzałe tasiemców są małe, mają od 2,5 do 6 mm długości. Posiadają kulisty skoleks z podwójnym wieńcem 30–36 haczyków. Na strobilę składają się tylko trzy proglotydy: jałowy, hermafrodytyczny i najdłuższy maciczny. Oderwane proglotydy wydostają się samodzielnie przez odbyt na powierzchnię skóry żywiciela ostatecznego. Jaja znajdujące się w sierści zwierzęcia stanowią źródło inwazji dla żywiciela pośredniego, także dla ludzi. W żołądku lub jelicie żywiciela pośredniego z jaja wydostaje się onkosfera, która czynnie przedostaje się do krążenia i z prądem krwi dostają się do narządów wewnętrznych, głównie drogą żyły wrotnej do wątroby, ale także do płuc, mięśni, kości, mózgu, oka, śledziony, nerek, tkanki podskórnej. W narządzie onkosfera przekształca się w kolejne stadium rozwojowe, jakim jest bąblowiec (echinococcus). Choroba wywoływana przez tasiemca bąblowcowego określana jest dwojako w zależności od żywiciela, u którego występuje: echinokokoza (żywiciel ostateczny) lub hydatidoza (żywiciel pośredni).

 Osobny artykuł: Bąblowica.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Płazińce - zwierzęta spłaszczone grzbieto-brzusznie, [w:] Marek Guzik, Biologia na czasie 1, Ewa Jastrzębska i inni, 2013, s. 288, ISBN 978-83-267-0901-2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]