Tasiemiec bąblowcowy
| Echinococcus granulosus | |
| (Batsch, 1786) | |
 Cysty Echinococcus granulosus u owcy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
tasiemiec bąblowcowy |
Tasiemiec bąblowcowy (Echinococcus granulosus), także bąblowiec – gatunek tasiemca, groźny pasożyt, w postaci dojrzałej bytujący w jelicie cienkim psowatych, przypadkowo występujący u człowieka, który jest wtedy żywicielem pośrednim.
Zarażenie następuje po spożyciu niemytych owoców leśnych, zanieczyszczonej odchodami wody lub przez bezpośredni kontakt z zarażonymi zwierzętami z rodziny psowatych[1].
Morfologia i cykl życiowy[edytuj | edytuj kod]
Dojrzały tasiemiec pasożytuje w jelicie cienkim psowatych: psa, wilka, szakala, lisa, rzadziej u innych mięsożernych ssaków (np. kota). Postaci dojrzałe tasiemców są małe, mają od 2,5 do 6 mm długości. Posiadają kulisty skoleks z podwójnym wieńcem 30–36 haczyków. Na strobilę składają się tylko trzy proglotydy: jałowy, hermafrodytyczny i najdłuższy maciczny. Oderwane proglotydy wydostają się samodzielnie przez odbyt na powierzchnię skóry żywiciela ostatecznego. Jaja znajdujące się w sierści zwierzęcia stanowią źródło inwazji dla żywiciela pośredniego, także dla ludzi. W żołądku lub jelicie żywiciela pośredniego z jaja wydostaje się onkosfera, która czynnie przedostaje się do krążenia i z prądem krwi dostają się do narządów wewnętrznych, głównie drogą żyły wrotnej do wątroby, ale także do płuc, mięśni, kości, mózgu, oka, śledziony, nerek, tkanki podskórnej. W narządzie onkosfera przekształca się w kolejne stadium rozwojowe, jakim jest bąblowiec (echinococcus). Choroba wywoływana przez tasiemca bąblowcowego określana jest dwojako w zależności od żywiciela, u którego występuje: echinokokoza (żywiciel ostateczny) lub hydatidoza (żywiciel pośredni).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Płazińce - zwierzęta spłaszczone grzbieto-brzusznie, [w:] Marek Guzik, Biologia na czasie 1, Ewa Jastrzębska i inni, 2013, s. 288, ISBN 978-83-267-0901-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Parazytologia i akroentomologia medyczna. Antoni Deryło (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 219-227. ISBN 83-01-13804-1.
- Eckert J, Deplazes P. Biological, epidemiological, and clinical aspects of echinococcosis, a zoonosis of increasing concern. „Clin Microbiol Rev”. 17. 1, s. 107-35, 2004. DOI: 10.1128/CMR.17.1.107-135.2004. PMID: 14726458.