Tatarak (film 2009)

	Tatarak
	Tatarak
	; Wystawa fotograficzna w Grudziądzu poświęcona realizacji filmu
Gatunek	dramat
Rok produkcji	2009
Data premiery	13 lutego 2009; 24 kwietnia 2009
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	85 minut
Reżyseria	Andrzej Wajda
Scenariusz	Andrzej Wajda
Główne role	Krystyna Janda; Paweł Szajda; Jan Englert
Muzyka	Paweł Mykietyn
Zdjęcia	Paweł Edelman
Scenografia	Magdalena Dipont
Kostiumy	Magdalena Biedrzycka
Montaż	Milenia Fiedler
Produkcja	Akson Studio
Dystrybucja	ITI Cinema

Ten artykuł dotyczy filmu z 2009. Zobacz też: tatarak.

Al. 23 Stycznia w Grudziądzu - jedno z miejsc akcji filmu

Tatarak – polski dramat z 2009 w reżyserii Andrzeja Wajdy.

Realizacja[edytuj | edytuj kod]

Film jest ekranizacją opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Tatarak z 1958 roku, został jednak uzupełniony wątkami z innego utworu – opowiadania Sándora Márai Nagłe wezwanie. Zaczyna się od autobiograficznego monologu Krystyny Jandy – aktorki odtwarzającej główną rolę – zaczerpniętego z jej pamiętnika Zapiski ostatnie. Inspiracją dla Andrzeja Wajdy było również malarstwo Edwarda Hoppera; dekoracja w pierwszej scenie filmu, monologu Marty w hotelu, jest wiernym odwzorowaniem jego obrazu A Woman in the Sun.

Film został nakręcony między 12 sierpnia a 15 września 2008 roku. Plenerami były: Grudziądz, Zalesie, Warka, Jezioro Białe (zdjęcie podwodne) oraz Warszawa.

Film jest dedykowany Edwardowi Kłosińskiemu, mężowi Krystyny Jandy, który zmarł na raka płuc osiem miesięcy przed rozpoczęciem zdjęć. Edward Kłosiński był operatorem filmowym i współpracował z Wajdą przez wiele lat, m.in. przy Ziemi obiecanej i Człowieku z marmuru.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Film jest historią niemłodej już kobiety, która w powstaniu warszawskim straciła dwóch synów i teraz w małym mieście prowadzi niezbyt ciekawe, wypełnione rutyną życie. Wszystko ulega zmianie, gdy poznaje Bogusia. Oczarowana znacznie młodszym mężczyzną, przeżywa drugą młodość. Idylla nie trwa jednak długo – Boguś tonie w rzece podczas kąpieli, gdy płynie na drugi brzeg, aby narwać Marcie tytułowego tataraku.