Tauraco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Tauraco[1]
Kluk, 1779[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – turak koroniasty (T. fischeri)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Podgromada Neornithes
Infragromada ptaki neognatyczne
Rząd turakowe
Rodzina turakowate
Podrodzina turaki
Rodzaj Tauraco
Typ nomenklatoryczny

Cuculus persa Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekscie

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Tauraco – rodzaj ptaka z podrodziny turaków (Musophaginae) w rodzinie turakowatych (Musophagidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[16].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 40–54 cm; masa ciała samic 195–398 g, samców 200–444 g[16].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Tauraco: autor opisu taksonu nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej. Według SOED (1950 rok) Touraco jest rodzimą nazwą w Afryce Zachodniej dla turaka zielonoczubego. Ray w 1713 roku, używa nazw „Tooracca” i „Tooraca”, ale były to nazwy dla różnych gatunków indyjskich bilbili, ukute na podstawie nazwy w języku telugu Turaka-pigli-pitta dla bilbila zbroczonego. De Buffon w 1783 roku stworzył nazwę „Tourocco”, łącząc francuskie słowa Tourterelle „turkawka” i Hocco „czubacz”; z koloei Rüppell w 1835 roku sugerował, że Guguka to amharska nazwa dla hałaśników; w 1981 roku Gotch sugerował że jest to „imitacja płaczu ptaka”[17].
  • Musophaga: botaniczny rodzaj Musa Linnaeus, 1753 (banan), od arab. mauz „banan”; gr. -φαγος -phagos „-jedzący”, od φαγειν phagein „jeść”[17]. Gatunek typowy: Musophaga violacea Isert, 1788.
  • Turacus: fra. nazwa Touraco dla turaków[17]. Gatunek typowy: Cuculus persa Linnaeus, 1758.
  • Persa: epitet gatunkowy Cuculus persa Linnaeus, 1758; łac. Persa „perski”, od Persia „Persja” (obecnie Iran)[17]. Gatunek typowy: Cuculus persa Linnaeus, 1758.
  • Corythaix: gr. κορυθαιξ koruthaix „potrząsający hełmem z pióropuszem”, od κορυς korus, κορυθος koruthos hełm; αισσω aissō „poruszać się szybko”[17]. Gatunek typowy: Cuculus persa Linnaeus, 1758.
  • Opaethus: gr. ωψ ōps, ωπος ōpos „oczy”; αιθων aithōn „ognisty”[17]. Gatunek typowy: Opaethus africanus Stephens, 1815 (= Cuculus persa Linnaeus, 1758).
  • Phimus: gr. φιμος phimos „kaganiec”, od φιμοω phimoō „być cicho”[17]. Gatunek typowy: Musophaga violacea Isert, 1788.
  • Spelectos: gr. σπελεκτος spelektos „ptak” wspomniany przez Hezychiusza, zidentyfikowany przez niego jako pelikan, by później zasugerować że był to dzięcioł[17]. Gatunek typowy: Spelectos corythaix Wagler, 1827.
  • Musovora: botaniczny rodzaj Musa Linnaeus, 1753 (banan), od arab. mauz „banan”; łac -vorus „jedzący”, od vorare „pożerać”[17]. Nowa nazwa dla Musophaga Isert, 1788.
  • Proturacus: gr. προ pro „przed”; rodzaj Turacus Cuvier, 1800 (turak)[17]. Gatunek typowy: Proturacus bannermani Bates, 1923
  • Heuglinornis: Martin Theodor von Heuglin (1824–1876), niemiecki podróżnik; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[17]. Gatunek typowy: Corythaix leucolophus Heuglin, 1855.
  • Menelikornis: Menelik II Sahle Majram (1844–1913; panował w latach 1889–1913), król Szeua i cesarz etiopski; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[17]. Gatunek typowy: Corythaix leucotis Rüppell, 1835.
  • Neumannornis: prof. Oskar Rudolph Neumann (1867–1946), niemiecki ornitolog, podróżnik i kolekcjoner z Afryki Wschodniej w latach 1892–1899, współpracownik Muzeum Historii Naturalnej w Tring w latach 1908–1931; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[17]. Gatunek typowy: Turacus livingstonii G.R. Gray, 1864.
  • Proturacopsis: rodzaj Proturacus Bates, 1923 (turak); gr. οψις opsis „wygląd”[17]. Gatunek typowy: Corythaix fischeri Reichenow, 1878.
  • Pseudogallirex: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; rodzaj Gallirex Lesson, 1844 (turak)[17]. Gatunek typowy: Corythaix hartlaubi G.A. Fischer & Reichenow, 1884.
  • Pseudopoetus: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; rodzaj Opoethus Vieillot, 1816 (turak)[17]. Gatunek typowy: Corythaix macrorhynchus Fraser, 1839.
  • Spelectoides: rodzaj Spelectos Wagler, 1827 (turak); gr. -οιδης -oidēs „przypominający”[17]. Gatunek typowy: Corythaix schuettii Cabanis, 1879.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[18]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tauraco, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ J.K. Kluk: Zwierząt domowych i dzikich osobliwie kraiowych, historyi naturalney, początki i gospodarstwo, potrzebnych i pożytecznych, domowych chowanie, rozmnożenie, chorob leczenie, dzikich łowienie, oswoienie, zażycie, szkodliwych zaś wygubienie. T. 2: O ptastwie. Warszawa: Drukarnia Pijarów, 1779, s. 25. (pol.)
  3. ↑ P.E. Isert. Kurze Beschreibung und Abbildung einiger Vögel aus Guinea. „Schriften der Gesellschaft naturforschender Freunde zu Berlin”. 9, s. 17, 1788 (niem.). 
  4. ↑ G. Cuvier: Lecons d’anatomie comparée. Cz. 1. Paris: Baudouin, 1800, s. tab. 2. (fr.)
  5. ↑ J.M. Bechstein: Gemeinnützige Naturgeschichte Deutschlands nach allen drey Reichen: ein Handbuch zur deutlichern und vollständigern Selbstbelehrung besonders für Forstmänner, Jugendlehrer und Oekonomen. T. 2. Cz. 1. Leipzig: Bey Siegfried Lebrecht Crusius, 1805, s. 238. (niem.)
  6. ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 202. (łac.)
  7. ↑ J.F. Stephens: Opæthus. Touraco. W: R. Shaw: General zoology, or Systematic natural history. T. 9: Aves. Cz. 1. 1815, s. 62. (ang.)
  8. ↑ Wagler 1827 ↓, s. (114).
  9. ↑ Wagler 1827 ↓, s. (115).
  10. ↑ G.J. Billberg: Synopsis Faunae Scandinaviae. T. 1. Cz. 2: Aves. Holmiae: Ex officina typogr. Caroli Deleen, 1828, s. tab. A. (łac.)
  11. ↑ G.L. Bates. Exhibition and description of a new genus and species of Turaco (Proturacus bannermani) from the Banso Mts. „Bulletin of the British Ornithologists’ Club”. 43, s. 140, 1923 (ang.). 
  12. ↑ H. von Boetticher. Die Gattung Turacus Cuvier. „Senckenbergiana”. 17, s. 150, 1935 (niem.). 
  13. ↑ a b c d Boetticher 1947 ↓, s. 3.
  14. ↑ Boetticher 1947 ↓, s. 2.
  15. ↑ Boetticher 1947 ↓, s. 4.
  16. ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Turacos (Musophagidae), version 1.0.. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.musoph1.01. [dostęp 2020-05-28]. (ang.) Publikacja o płatnym dostępie – wymagana płatna rejestracja lub wykupienie subskrypcji
  17. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Etymologia za: J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. (ang.)
  18. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Musophaginae Lesson, 1828 - turaki (wersja: 2020-05-27). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. J.G. Wagler: Systema Avium. Cz. 1. Sttutgartiae et Tubingae: mtibus J. G. Gottae, 1827, s. (1–380). (łac.)
  2. H. von Boetticher. Die systematische gliederung der vogelgattung Touraco. „Senckenbergiana”. 28, s. 1–6, 1947 (niem.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tauraco&oldid=62770707”