Teatro Amazonas
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Avenida Eduardo Ribeiro, Centro |
| Typ budynku |
Teatr i opera |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
Położenie na mapie Brazylii  | |
 3°07′49,01″S 60°01′24,23″W/-3,130281 -60,023397
| |
| Strona internetowa | |
Teatro Amazonas – teatr i opera w Manaus, stolicy stanu Amazonas w Regionie Północnym w Brazylii. Inauguracja miała miejsce 31 grudnia 1896 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysł na budowę teatru w Manaus pojawił się po raz pierwszy w 1881 roku. Przedstawił go deputowany Antonio José Fernandes. Rok później zorganizowano konkurs na projekt teatru, początkowy budżet wynosił 250 tys. rejsów. W 1884 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę teatru, jednak prace zostały przerwane w latach 1886–1893 i podjęte na nowo przez gubernatora Eduardo Ribeiro[2].
31 grudnia 1896 nastąpiła inauguracja jeszcze nie w pełni ukończonego teatru[2]. Pierwszą wystawioną sztuką była włoska opera Gioconda. Przedstawienie miało miejsce 7 stycznia 1897 i wystąpił w nim włoski śpiewak Enrico Caruso[3].
Budowa teatru była możliwa dzięki rozkwitowi miasta i lokalnej gospodarki, co było spowodowane tzw. boomem kauczukowym końca XIX wieku[2]. Pieniądze pochodzące z kauczukowych plantacji sprawiły, że cały region prężnie się rozwijał. Zamożni baronowie kauczukowi pragnęli odtworzyć styl życia europejskich elit, stąd pomysł na zbudowanie teatru w sercu Amazonii. Nie szczędzono funduszy na budowę: kopuła teatru została pokryta 36 000 ceramicznych dachówek w kolorach brazylijskiej flagi. Wnętrze budynku jest autorstwa włoskiego malarza Domenico de Angelisa[4]. Wraz z wynalezieniem syntetycznego kauczuku Manaus straciło swoje główne źródło dochodu i w 1924 roku teatr został zamknięty[5]. Przez 90 lat praktycznie nie wystawiano tu żadnych sztuk. W 2001 roku władze stanowe postanowiły przywrócić teatrowi chociaż część dawnego blasku i przeznaczyły 1,5 mln funtów na renowację budynku. Plan się powiódł i obecnie Teatro Amazonas jest siedzibą Amazońskiej Orkiestry Filharmonicznej oraz gospodarzem corocznego festiwalu filmowego[4].
Architektura i styl[edytuj | edytuj kod]
Budynek teatru reprezentuje styl neorenesansowy. Dachówki zostały sprowadzone z Alzacji, elementy ścian z Glasgow w Szkocji, marmur karraryjski wykorzystany do budowy schodów, rzeźb i kolumn przywieziono z Włoch. Kopuła jest pokryta 36 000 dachówek w kolorach brazylijskiej flagi. Meble w stylu Ludwika XV sprowadzono z Francji. Włoski artysta Domenico de Angelis wykonał malowidła na suficie. Zasłona wraz z obrazem „Spotkanie Wód” powstała w Paryżu. 198 żyrandoli zostało przywiezionych z Włoch, łącznie z 32 żyrandolami ze szkła Murano[6].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Źródło[7]
Sala Koncertowa – 701 miejsc
- Parter – 266 miejsc
- Loże boczne – 100 miejsc podzielonych na 20 lóż
- Balkon I piętro – 110 miejsc w 20 lożach
- Balkon II piętro – 125 miejsc w 25 lożach
- Balkon III piętro – 100 miejsc w 20 lożach
Scena – powierzchnia 123,29 m² Fosa orkiestrowa – 2,30 m wysokości, 11,90 m szerokości, 7,20 m długości
Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]
W teatrze występowali liczni brazylijscy i międzynarodowi artyści. W 1911 roku zaprezentował się tu brazylijski kompozytor Heitor Villa-Lobos. W 1996 roku, na stulecie teatru wystąpił światowej sławy tenor José Carreras. Na scenie Teatru Amazonas zaśpiewał też Luciano Pavarotti, ale było to w czasie zwiedzania teatru przez włoskiego śpiewaka, a jego publiczność stanowiła niewielka grupa towarzyszących mu osób, jako że w teatrze w tym czasie nie wystawiano żadnych sztuk. Na deskach teatru występowali też m.in. The White Stripes, Spice Girls, Roger Waters z Pink Floyd, Bibi Ferreira i aktorka Fernanda Montenegro[8]. Od 1997 roku Teatro Amazonas stał się miejscem wielu imprez, na przykład Amazońskiego Festiwalu Operowego, Amazońskiego Festiwalu Jazzowego, Amazońskiego Festiwalu Tańca, Amazońskiego Festiwalu Muzyki, Festiwalu Teatralnego Amazonii oraz Amazońskiego Festiwalu Filmowego[2].
Teatro Amazonas pojawił się też w filmie Fitzcarraldo Wernera Herzoga z 1982 roku[9]. Jest wymieniany w książkach Evy Ibbotson oraz Ann Patchett[10][11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Benjamin Ramm: The beautiful theathre in the heart of the Amazon rainforest. [w:] BBC Culture [on-line]. 2017-03-16. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ a b c d Portal da Cultura [online], www.cultura.am.gov.br [dostęp 2017-09-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-10] (port. braz.).
- ↑ Benjamin Ramm, The beautiful theatre in the heart of the Amazon rainforest [online] [dostęp 2017-09-16].
- ↑ a b Teatro Amazonas in Manaus [online], Atlas Obscura [dostęp 2017-09-11] (ang.).
- ↑ Drew Reed, Manaus's opulent Amazon Theatre – a history of cities in 50 buildings, day 15, „The Guardian”, 14 kwietnia 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-09-11] (ang.).
- ↑ Www.operahouse.com.br, Teatro Amazonas, Manaus [online], operahouse.com.br [dostęp 2017-09-11] (port. braz.).
- ↑ Www.operahouse.com.br, Teatro Amazonas, Manaus [online], operahouse.com.br [dostęp 2017-09-16] (port. braz.).
- ↑ Teatro Amazonas: como Manaus fincou espaço no circuito cultural | VEJA.com, „VEJA.com” [dostęp 2017-09-11] (port. braz.).
- ↑ Teatro Amazonas: The Dramatic Story of an Unlikely Opera House, „Slate”, 14 stycznia 2014, ISSN 1091-2339 [dostęp 2017-09-16] (ang.).
- ↑ BookieCookie, Journey to the River Sea by Eva Ibbotson - review, „The Guardian”, 15 marca 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-09-16] (ang.).
- ↑ Janet Maslin, ‘State of Wonder’ by Ann Patchett - Book Review, „The New York Times”, 1 czerwca 2011, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-09-16] (ang.).