Technika lewaluaska

Groty lewaluaskie - Beuzeville.

Animacja przedstawiająca sposób obróbki krzemienia techniką lewaluaską.

Technika lewaluaska - nazwa tej techniki pochodzi od eponimicznego stanowiska Levallois-Perret, obecnie przedmieścia Paryża.

Cechą charakterystyczną tej techniki jest konieczność wykonania wielu prac pośrednich, które mają na celu takie uformowanie rdzenia, by jednym odbiciem uzyskać jeden odłupek o zamierzonym, pożądanym przez wytwórcę kształcie. Mamy tu do czynienia z zaprawianiem rdzenia, które dotyczyło głównie odłupni rdzenia. Odłupki lewaluaskie w swojej formie mogą mieć formę zbliżoną do owalu bądź do trójkąta; mamy wówczas do czynienia ostrzami lewaluaskimi. Z rdzeni lewaluaskich uzyskać można także odłupki o bokach równoległych, czyli wióry lewaluaskie. Technika lewaluaska znana jest w rozwiniętej kulturze aszelskiej, ale jej główny rozwój przypada na okres środkowego paleolitu.

Zobacz też

• kultura lewaluaska
• kultura mustierska