Telereceptor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Telereceptor – rodzaj eksteroreceptora, odbierający bodźce nie w bezpośrednim kontakcie, tylko za pośrednictwem jakiegoś nośnika. Nośnikiem tym może być np. światło, dźwięk (lub inna fala mechaniczna).

Do telereceptorów zalicza się receptory:

  • światła (powiązane ze zmysłem wzroku)
  • dźwięku (powiązane ze słuchem)
  • chemiczne (związane z węchem)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]