Teletubisie
 |
Ten artykuł od 2021-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
.jpg)
| |
| Gatunek |
Serial animowany dla dzieci |
|---|---|
| Kraj produkcji | |
| Oryginalny język | |
| Twórcy |
Anne Wood |
| Główne role |
1997–2001: |
| Muzyka tytułowa |
Teletubbies say „Eh-oh!” |
| Liczba odcinków |
485 |
| Produkcja | |
| Scenariusz |
Andrew Davenport |
| Narracja |
Tim Whitnall, Daniel Rigby, Tituss Burgess |
| Czas trwania odcinka |
ok. 25 minut (1997–2001) |
| Pierwsza emisja | |
| Kraj oryginalnej emisji |
Wielka Brytania |
| Data premiery |
31 marca 1997 |
| Stacja telewizyjna | |
| Lata emisji |
1997–2001 |
| Status |
trwający |
| Format dźwięku |
stereo |
| Strona internetowa | |
Teletubisie (ang. Teletubbies) – serial animowany przeznaczony dla najmłodszych dzieci, produkowany w latach 1997–2001 oraz 2015[1]–2018 i ponownie od 2022[2] przez Ragdoll Productions na zamówienie stacji BBC.
Postacie teletubisiów zostały stworzone przez Anne Wood, dyrektora produkcji Ragdoll Productions, oraz psychologa Andrew Davenporta, który napisał scenariusz każdego z 365 odcinków.
Program szybko osiągnął sukces komercyjny, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i poza nią. Oceniany dobrze przez krytyków jako edukacyjny, dopasowany do specyfiki rozwojowej dzieci oraz wielokulturowy. Wygrał nagrodę BAFTA w 1998 oraz Nickelodeon UK Children’s Award. Serial jest nadawany w 120 krajach i został przetłumaczony na 21 języków. W Polsce pokazywały go m.in. TVP1, TVP2, Canal+, CBeebies, Puls 2[3] i Fokus TV.
Pomimo iż serial Teletubisie jest adresowany do dzieci w wieku 1–4 lat, stał się popularny wśród starszych pokoleń, szczególnie studentów, którzy nosili koszulki z podobiznami postaci serialu, z powodu dziecinnego słownictwa i zachowania teletubisiów[potrzebny przypis].
Teletubisie nagrywane były w hrabstwie Warwickshire w Anglii, na farmie Sweet Knowle Farm.
Ukazały się dwa rebooty serialu. Pierwszy ukazał się w 2015 roku w brytyjskiej stacji CBeebies, lecz wkrótce zawitał też do innych krajów. Zmieniono obsadę, zmodyfikowano scenografię i oprawę muzyczną, dodano do serialu nowe elementy[4]. Produkcja zakończyła się w 2018 roku. W 2022 roku wyprodukowano kolejny reboot, który zawita na platformie streamingowej Netflix 14 listopada 2022 roku[2].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Dave Thompson – Tinky-Winky
- Simon Shelton – Tinky-Winky
- Mark Heenehan – Tinky-Winky (głos)
- John Simmit – Dipsy
- Nikky Smedley – Laa-Laa
- Pui Fan Lee – Po
- Kacper Davies – Sun Baby
- Jeremiah Karge – Tinky-Winky (seria 2015–2018)
- Nick Kellington – Dipsy (seria 2015–2018)
- Rebecca Hyland – Laa-Laa (seria 2015–2018)
- Rachelle Beinart – Po (seria 2015–2018)
- Daniel Rigby – Narrator (seria 2015–2018)
- Tituss Burgess – Narrator (reboot 2022)
Postacie[edytuj | edytuj kod]
Teletubisie proporcjami ciała i sposobem poruszania się przypominają kilkulatki. Mają duże, wyraziste oczy i uśmiechnięte twarze. Większość ich ciała jest pokryta kolorowym „futrem”, głowy ozdobione są antenkami. Na brzuszkach mają ekrany telewizyjne, służące do pokazywania krótkich filmików z udziałem dzieci w wieku przedszkolnym.
Mowa Teletubisiów przypomina dziecięcą – ograniczone słownictwo, uproszczona gramatyka, częste powtarzanie słów i wyrażeń.
Tinky-Winky. Największy z Teletubisiów, jest fioletowoniebieskiego koloru, ma trójkątną antenkę. Często nosi czerwoną torebkę. Dipsy. Jest jasnozielonego koloru, ma prostą antenkę. Zakłada łaciaty, biało-czarny kapelusz. Laa-laa. Jest żółtego koloru, ma skręconą antenkę. Ulubiona zabawka to pomarańczowa piłka Po. jest czerwonego koloru, ma antenkę z kółkiem. Ulubiona zabawka to czerwona hulajnoga.
Liczba odcinków[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Liczba odcinków | Emisja premierowa 
| |
|---|---|---|---|
| Pierwszy odcinek | Ostatni odcinek | ||
| 1997 | 118 | 31 marca 1997 | 31 grudnia 1997 |
| 1998 | 126 | 1 stycznia 1998 | 31 grudnia 1998 |
| 1999 | 56 | 1 stycznia 1999 | 17 grudnia 1999 |
| 2000 | 30 | 31 lipca 2000 | 22 grudnia 2000 |
| 2001 | 35 | 1 stycznia 2001 | 16 lutego 2001 |
| 2015 | 15 | 9 listopada 2015 | 27 listopada 2015 |
| 2016 | 45 | 18 stycznia 2016 | 4 listopada 2016 |
| 2017 | 40 | 14 marca 2017 | 20 października 2017 |
| 2018 | 20 | 4 czerwca 2018 | 12 października 2018 |
Wersja polska[edytuj | edytuj kod]
Dla Canal+ i BBC CBeebies (pierwsza wersja)[edytuj | edytuj kod]
Wersja polska:
- Na zlecenie BBC Worldwide – Master Film
- Na zlecenie Canal+ – Start International Polska
Reżyseria: Paweł Galia
Dialogi: Alicja Petruszka
Wystąpili:
- Krzysztof Zakrzewski – Tinky-Winky
- Tomasz Bednarek – Dipsy
- Ewa Serwa – Laa-Laa
- Elżbieta Kopocińska-Bednarek – Po
- Anna Apostolakis – Słuchawka, Miś (odc. 58)
- Mikołaj Müller – Lew (odc.58) (dubbing studia Start International Polska)
- Grzegorz Pawlak – Lew (odc.58) (dubbing studia Master Film)
- Jacek Brzostyński – Narrator
Różne odgłosy słuchawek:
- Katarzyna Łaska
- Beniamin Lewandowski
- Zbigniew Konopka
- Wit Apostolakis-Gluziński
- Justyna Bojczuk
- Marta Dobecka
Sezony 5-6 dla BBC CBeebies (druga wersja)[edytuj | edytuj kod]
Wystąpili:
- Jacek Labijak – Tinky-Winky
- Arkadiusz Połoczański – Dipsy
- Karolina Lisicka – Laa-Laa
- Wanda Skorny – Po
- Tomasz Przysiężny – Narrator
Opracowanie i realizacja wersji polskiej: Studio Tercja Gdańsk dla Hippeis Media
2015[potrzebny przypis][edytuj | edytuj kod]
Wystąpili:
- Jacek Labijak – Tinky-Winky
oraz:
Słuchawki:
i inni
Narrator: Tomasz Przysiężny
Opracowanie wersji polskiej: Studio Tercja Gdańsk dla Hippeis Media International
2016–2018[potrzebny przypis][edytuj | edytuj kod]
Opracowanie wersji polskiej: Studio Sonica
Reżyseria: Paweł Ciołkosz
Wystąpili:
- Anna Gajewska – Laa-Laa
- Marta Dobecka – Po
- Janusz Wituch – Narrator
- Agnieszka Kudelska – słuchawka #1
- Paweł Ciołkosz – słuchawka #2
Nawiązania[edytuj | edytuj kod]
- Teletubisie zostały sparodiowane w serialu Pingwiny z Madagaskaru. W odcinku pt. Operacja żądło (ang. Sting Operation) cztery tytułowe postaci zostały odmóżdżone w wypadku z wynalazkiem o nazwie debilitator. Po czym zaczęły wiernie naśladować Teletubisie[potrzebny przypis].
- Singel Teletubbies say Eh-Oh zajmował pierwsze miejsce na listach sprzedaży w Wielkiej Brytanii w grudniu 1997 i pozostawał w pierwszej setce przez osiem miesięcy. Sprzedano ponad milion egzemplarzy. W kwietniu 1998 wydano album, który doszedł do 31 miejsca na liście bestsellerów[potrzebny przypis].
- Od 30 września 2005 w Polsce wydawany jest miesięcznik Teletubbies, na rynku dostępne są także książki z nalepkami[potrzebny przypis].
- W 2006 przedsiębiorstwo Licomp Empik Multimedia wprowadziło na rynek polskie wersje gier komputerowych Teletubbies – Zabawa z Teletubisiami oraz Teletubbies – Ulubione zabawy[potrzebny przypis].
- W 2006 przedsiębiorstwo Campina wprowadziło na rynek serię jogurtów ozdobionych wizerunkami Teletubisiów.
- W 1999 roku Bret Easton Ellis napisał dla magazynu Grear esej pt. Why the Teletubbies are evil („Dlaczego Teletubisie są złem?”)[5].
- W 2012 roku firma Zeo works stworzyła grę horror „Slendytubbies”. Akcja toczy się w teletubisiowym świecie Gdzie Tinky- Winky zabija wszystkie teletubisie. Zadaniem gracza jest zebranie 10 teletubisiowych kremików i uważanie na Tinkiego-Winkiego. Do tej pory wyszły trzy główne części.
Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]
W Stanach Zjednoczonych konserwatywny pastor i teleewangelista Jerry Falwell zasugerował w 1999 roku, że Teletubisie nie proponują „dobrego wzorca dla dzieci”, gdyż, jak uważał, Tinky Winky jest gejem (Falwell wnioskował to z faktu, że Tinky Winky nosi czerwoną torebkę, jest koloru fioletowego i ma antenkę w kształcie trójkąta). Według psycholog dziecięcej Małgorzaty Borzymińskiej teletubisie nie mają płci i adresowane są do dzieci, które jeszcze z różnicy płci nie zdają sobie sprawy[6]. Angielski producent programu, BBC, twierdzi jednak, że interpretacja Falwella, i wszystkie analogiczne, nie jest zgodna z intencjami twórców programu[7].
W wywiadzie dla tygodnika „Wprost” opublikowanym w numerze z 28 maja 2007 (krótko po śmierci Jerry’ego Falwella), zadano polskiej Rzecznik Praw Dziecka, Ewie Sowińskiej pytanie o jej stosunek do ewentualnego „propagowania homoseksualizmu” przez Tinky Winky. Rzecznik zadeklarowała, że rozważy zlecenie zbadania tej kwestii grupie psychologów, przyznając, że jest „prawdopodobnie problem jednej z postaci”; sama jednak stwierdziła, że jej zdaniem torebka przede wszystkim przeszkadza Teletubisiowi[8]. Zdaniem Ludwika Dorna wypowiedź Ewy Sowińskiej „naraża jej urząd na śmieszność”[9].
Na stronach internetowych Rzecznika Praw Dziecka można znaleźć oświadczenie w sprawie bajki Teletubisie, w którym Ewa Sowińska odpiera zarzuty kierowane pod jej adresem, uzasadniając swoją wypowiedź dla „Wprost” zdecydowaną sugestią dziennikarza tygodnika, jakoby istniał poważny problem szkodliwych treści czy tzw. promocji homoseksualizmu, zawartych w bajce Teletubisie[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „The Teletubbies are back: ‘It’s still about love, and wibbly-wobbly bottoms’”, www.theguardian.com, 20 października 2015.
- ↑ a b Michał Celej, Teletubisie powracają! Netflix zapowiedział reboot słynnego serialu, Movies Room, 8 września 2022 [dostęp 2022-09-09] (pol.).
- ↑ TV Puls 2 – program tv na 04.06.2018 – Program TV – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2022-09-09] (pol.).
- ↑ The Teletubbies are back with a new 2015 revamp – but fans of the original can breathe easy, Digital Spy, 7 listopada 2015 [dostęp 2022-09-09] (ang.).
- ↑ „Why the Teletubbies are evil”, Bret Easton Ellis (wersja francuska i angielska).
- ↑ „Psycholog: Teletubisie nie mają płci”.
- ↑ BBC, „Gay Tinky Winky bad for children”, 15 lutego 1999 (ang.).
- ↑ Onet.pl, „Czy teletubisie promują homoseksualizm?”. wiadomosci.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-19)]., 27 maja 2007.
- ↑ Onet.pl, „Sowińska uchwyciła się torby”, 28 maja 2007.