Temperaturowy współczynnik reaktywności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Temperaturowy współczynnik reaktywności − cecha reaktora jądrowego określająca zmianę mocy reaktora, reaktywności, w przypadku zmian temperatury rdzenia. Dodatni współczynnik oznacza wzrost mocy przy wzroście temperatury. Ujemny, spadek mocy w takiej sytuacji.

Ujemny znak temperaturowego współczynnika reaktywności jest jedną z cech świadczących o pasywnym bezpieczeństwie konstrukcji reaktora jądrowego, zgodnym z zasadą awarii w kierunku bezpiecznym (fail-safe), wykorzystujący ujemne sprzężenie zwrotne.

Reaktory wodne[edytuj | edytuj kod]

Reaktory wykorzystujące wodę (lekką lub ciężką) jako moderator mają ujemny temperaturowy współczynnik reaktywności. Wzrost temperatury powoduje bowiem rozrzedzania a w końcu parowanie wody. Rzadsza woda (para woda) gorzej spowalnia neutrony, co oznacza spadek tempa reakcji łańcuchowej. Wyparowanie wody pozbawia reaktor moderacji i reakcji rozszczepienia samoistnie ustaje.

Reaktor Maria[edytuj | edytuj kod]

W polskim reaktorze badawczym Maria występuje ujemny temperaturowy współczynnik reaktywności, np. zmiana temperatury moderatora z 20 °C do 60 °C skutkuje spadkiem reaktywności o 0,8$.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Strupczewski: Awarie reaktorowe a bezpieczeństwo energetyki jądrowej. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1990. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]