Tenure

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tenure – termin angielski oznaczający stałą posadę (etat), najczęściej jednak używany w kontekście akademickim (także w polskim żargonie uniwersyteckim) jako określenie posady z gwarancją zatrudnienia.

W Stanach Zjednoczonych tenure wiąże się z awansem ze stanowiska assistant professor (odpowiednik adiunkta) na associate professor (odpowiednik profesora nadzwyczajnego) lub bezpośrednio na professor (inaczej full professor, czyli pełnoprawny profesor). Adiunkt ma od 6 do 7 lat na wykazanie swoim dorobkiem, że zasługuje na tenure; po jego uzyskaniu w zasadzie nie można go już zwolnić (wyjąwszy przestępstwa, zaniedbania pracownicze i tym podobne zachowania). Na niektórych uczelniach (np. MIT) tenure uzyskuje się osobno i niezależnie od awansów na kolejne stanowiska (w szczególności typowe jest uzyskanie najpierw stanowiska associate professor, a dopiero później tenure, przyznanego już bez jednoczesnego awansu).

Celem systemu tenure jest zapewnienie pracownikom naukowym niezależności od nacisków uczelni – jest to akademicki odpowiednik instytucji immunitetu poselskiego lub sędziowskiego. Ponieważ tenure uniemożliwia zwolnienie profesora, dopóki ten nie zaniedbuje obowiązków zawodowych, może on swobodnie się angażować w niepopularne badania bez obawy o utratę stanowiska.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryan C. Amacher: Faulty Towers: Tenure and the Structure of Higher Education, Oakland, Independent Institute, 2004
  • Richard P. Chait (red.): The Questions of Tenure, Cambridge, Harvard University Press, 2002
  • Louis Joughlin (red.): Academic Freedom and Tenure, Madison, University of Wisconsin Press, 1969