Teodor Bieregowoj-Bieregowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodor Bieregowski
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1908
Lublin

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1986
Gdynia

Wzrost

173 cm

Teodor Bieregowski (do 12 listopada 1958 Teodor Bieregowoj, ps. „Rekin”, ur. 16 marca 1908 w Lublinie, zm. 1 stycznia 1986 w Gdyni[1][2]) – polski lekkoatleta chodziarz, pierwszy polski zawodnik klasy międzynarodowej w chodzie sportowym, olimpijczyk z Berlina (1936).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Zawodową Szkołę Rzemieślniczą w Lublinie (1925–1929), a następnie w tym samym mieście szkołę podoficerską 8 Pułku Piechoty Legionów (1931) oraz kurs instruktorów wychowania fizycznego CIWF w latach 1935–1936[1].

Jako lekkoatleta specjalizował się w chodzie sportowym, reprezentując klub Strzelec Lublin (1931–1937), a następnie po przeniesieniu się do Gdyni i podjęciu pracy w Urzędzie Morskim) – Bałtyk Gdynia (1937–1939).

Trenując u Antoniego Cejzika wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie, gdzie w chodzie na 50 kilometrów zajął 9. miejsce[2]. uzyskał wówczas wynik 4:42:49, który jako najlepszy wynik w Polsce został poprawiony dopiero w 1963[1].

Na mistrzostwach Polski w 1934 w Bydgoszczy jako pierwszy ukończył chód na 50 km, ale tytułu nie zdobył, gdyż startował poza konkurencją[3]. Oprócz rekordowego wyniku z Berlina dwukrotnie poprawiał najlepszy wynik w Polsce w chodzie na 20 kilometrów doprowadzając go do 1:38:59 (rekord pobity 27 maja 1956).

W 1936 r. zwyciężył w zorganizowanym przez ukazujący się w Bydgoszczy Tygodnik Sportowy plebiscycie na najlepszego sportowca Pomorza[4].

W czasie wojny obronnej 1939 walczył w stopniu bosmana w obronie Gdyni jako zastępca dowódcy placówki na wzgórzu 133. Został ranny i wzięty do niewoli, z której uciekł. Podczas okupacji przebywał w Lublinie, pracując w dziale telekomunikacyjnym stacji kolejowej.

11 sierpnia 1944 wstąpił na ochotnika do wojska. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Lublinie i otrzymał awans na stopień podporucznika oraz skierowanie na stanowisko zastępcy dowódcy kompanii w Marynarce Wojennej.

26 lutego 1946 został zdemobilizowany i podjął pracę w Polskich Liniach Oceanicznych jako steward gospodarczy i ochmistrz. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 54-4-11)[5].

Grób Teodora Bieregowoja-Bieregowskiego na cmentarzu Witomińskim

Rekordy życiowe[6][7][edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Data i miejsce Wynik
chód na 3000 m 9 września 1933, Toruń 13:41,3
chód na 10 km 18 września 1937, Lublin 50:12,8
chód na 20 km 14 czerwca 1936, Warszawa 1:38:59,0
chód na 50 km 5 sierpnia 1936, Berlin 4:42:49,0

Był zawodnikiem Strzelca Lublin (1031-1937), Bałtyku Gdynia (1937-1939) i Kotwicy Gdynia (1945-1946).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Polski Komitet Olimpijski, Teodor Bieregowoj-Bieregowski (1908–1986), www.olimpijski.pl [dostęp 2021-05-07] (pol.).
  2. a b Teodor Bieregowoj, olympedia.org [dostęp 2021-05-07] (ang.).
  3. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 235. ISBN 978-83-61233-20-6.
  4. Ryszard Wryk, Sport olimpijski w Polsce 1919-1939: biogramy olimpijczyków, Wydawn. Poznańskie 2006, str. 36
  5. Wyszukiwarka cmentarna - Cmentarze Komunalne w Gdyni
  6. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 24. ISBN 83-9136-63-9-1.
  7. Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007, statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-15] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki : 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 24. ISBN 83-9136-63-9-1.
  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 60. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 395-396. ISBN 978-83-86320-10-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]