Teodor Grott
 Teodor Grott, 1937 | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1972 |
| Narodowość |
Polska |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo, rysunek, projekty tkanin dekoracyjnych |
| Ważne dzieła | |
|
Manggha w kimonie | |
| Odznaczenia | |
| |
Teodor Grott (ur. 9 września 1884 w Częstochowie[1], zm. 1972 w Krakowie) – malarz i rysownik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jana Nepomucena i Wiktorii[1]. Ojciec był malarzem, uczniem Wojciecha Gersona, autorem obrazów religijnych, a w Częstochowie prowadził własną pracownię[2]. Teodor, po ukończeniu częstochowskiego gimnazjum, studiował w latach 1903–1908 w krakowskiej ASP, w pracowni Floriana Cynka, następnie pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego. W 1908 wyjechał na stypendium do Włoch, przebywał w Rzymie i Florencji, w 1909 odbył podróż po Ukrainie, a w 1910 odwiedził Londyn i Paryż. W 1912 wrócił do Włoch, tym razem przebywając na Sycylii. Przyjaźnił się z Feliksem Jasieńskim „Mangghą”, którego portretował, a także malował przedmioty z jego kolekcji sztuki japońskiej[2]. Od 1913 był członkiem Związku Strzeleckiego[1].
Malował w technice olejnej i akwarelowej, głównie pejzaże tatrzańskie, włoskie i francuskie oraz martwe natury z kwiatami, a także starą architekturę, obrazy rodzajowe, portrety i akty. Tworzył także pastele, grafiki i litografie.
W 1910 ożenił się z Wandą Kamieniecką (1886-1978)[1]. W 1913 wraz z żoną założył w Krakowie przy ul. Starowiślnej wytwórnię kilimów, dla której tworzył własne projekty. Wytwórnia działała całe dwudziestolecie międzywojenne.
Od 1910 wystawiał swoje obrazy na wystawach organizowanych przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, w którym działał jako kierownik biura, skarbnik. W latach 1949–1961 był dyrektorem i organizatorem wystaw oraz członkiem honorowym Towarzystwa. Od 1912 należał także do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W 1931 Teodor Grott jako przewodniczący oraz Marcin Samlicki założyli w Krakowie stowarzyszenie artystyczne Grupa „Dziesięciu”, w którego skład weszli: Kazimierz Chmurski, Eugeniusz Geppert, Henryk Gotlib, Wlastimil Hofman, Alfons Karpiński, Stanisław Popławski, Zbigniew Pronaszko i Czesław Rzepiński.
Teodor Grott prezentował swój dorobek także m.in. na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu (1925) oraz wystawach sztuki polskiej w Pradze (1927), Budapeszcie (1928), Kopenhadze (1930), Berlinie (1934), Padwie (1937)[2].
11 listopada 1937 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
W 1955 otrzymał złoty medal Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, które zorganizowało jego indywidualne wystawy w 1947, 1952 i 1960.
W 2021 wystawę „Róże nie róże – oblicza sztuki Teodora i Wandy Grottów”, prezentującą obrazy, grafiki i kilimy z wielu polskich muzeów oraz kolekcji prywatnych, przygotowało Muzeum Częstochowskie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 234.
- ↑ a b c d Wernisaż wystawy „Róże nie róże – oblicza sztuki Teodora i Wandy Grottów”. [dostęp 2022-01-08].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu sztuki”
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Portret żony 1909. muzeum-lodz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-17)].