Teodulo Mabellini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodulo Mabellini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1817
Pistoia

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

10 marca 1897
Florencja

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Teodulo Mabellini (ur. 2 kwietnia 1817 w Pistoi, zm. 10 marca 1897 we Florencji[1][2]) – włoski kompozytor i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo studiował w Pistoi u Giuseppe Pillottiego i Giuseppe Gherardeschiego[2], następnie w latach 1833–1836 kształcił się w Instituto Reale Musicale we Florencji[1][2]. W 1836 roku wystawił swoją pierwszą operę, Matilde di Toledo, która odniosła wielki sukces[1][2]. Zachwyconą nią książę Leopold II udzielił Mabelliniemu stypendium, które umożliwiło mu dalsze studia w Novarze u Saverio Mercadantego[1][2]. W 1842 roku osiadł na stałe we Florencji[1], gdzie w latach 1843–1859 był dyrygentem orkiestry Società Filarmonica[2]. W 1847 roku otrzymał posadę kapelmistrza na toskańskim dworze książęcym[1]. Od 1859 do 1887 roku był wykładowcą kompozycji w Instituto Reale Musicale[1][2]. W latach 1863–1880 wraz ze 100-osobowym zespołem prowadził monumentalne Concerti Popolari, w ramach których propagował twórczość kompozytorów austriackich i niemieckich[1]. Dokonał włoskich prawykonań wielu symfonii Josepha Haydna, W.A. Mozarta, Ludwiga van Beethovena i Felixa Mendelssohna[1]. W 1869 roku skomponował część Lux aeterna do mszy żałobnej za Gioacchino Rossiniego, wspólnego przedsięwzięcia 13 włoskich kompozytorów[1].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Symfonia D-dur (1838)
  • Gran fantasia na flet, róg, trąbkę, puzon i orkiestrę (1846)

Opery

  • Matilde di Toledo (wyst. Florencja 1836)
  • Rolla (wyst. Turyn 1840)
  • Ginevra degli Almieri (wyst. Turyn 1841)
  • Il Conte di Lavagna (wyst. Florencja 1843)
  • I Veneziani a Costantinopoli (wyst. Rzym 1844)
  • Maria di Francia (wyst. Florencja 1846)
  • Il venturiero (wyst. Livorno 1851)
  • Il convito di Baldassare (wyst. Florencja 1852)
  • Fiammetta (wyst. Florencja 1857)

Oratoria

  • Eudossia e Paolo o I martiri (wyst. Florencja 1845)
  • L’ultimo giorno di Gerusalemme (wyst. Florencja 1857)

Kantaty

  • La caccia (1839)
  • Raffaello Sanzio (1842)
  • Il ritorno (1846)
  • L’Etruria (1849)
  • Cantata elegiaca (1850)
  • Saul (1857)
  • Le antiche festività fiorentine (1860)
  • Gli orti oricellari (1863)
  • Lo spirito di Dante (1865)
  • Le feste rossiniane (1873)

Inne

  • hymn narodowy Wielkiego Księstwa Toskanii L’Italia risorta (1847)
  • oda symfoniczna Michelangelo Buonarroti (1875)
  • 6 mszy (E-dur 1840, e-moll 1843, b-moll 1847, F-dur 1852, b-moll 1862, F-dur 1863)
  • Messa solenne F-dur na głosy solowe, organy, wiolonczelę i kontrabas (1882)
  • Responsori della Settimana Santa (1847)
  • Requiem (1851)
  • Ecce sacerdos magnus (1857)
  • Ave Maria (1867)
  • Qui tollis (1872)
  • Agnus Dei (1872)
  • Domine ad adjuvandum (1873)
  • Laudate pueri (1873)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 1. ISBN 83-224-0656-8.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2219. ISBN 0-02-865529-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teodulo_Mabellini&oldid=71717687”