Teofil Cichocki
Teofil Faustyn Cichocki (ur. 27 kwietnia 1830 w Warszawie, zm. 10 września 1902) – polski chemik, pionier rozwoju chemii rolnej i gleboznawstwa w Królestwie Polskim w drugiej połowie XIX wieku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1830 w Warszawie jako syn urzędnika celnego Adama oraz Małgorzaty z Raciborskich. W 1849 roku ukończył wydział chemii gimnazjum realnego. W 1850 roku podjął pracę w Instytucie Agronomicznym Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnego w Marymoncie, skąd na kilka lat oddelegowano go na studia do Akademii Rolniczej w Prószkowie koło Opola[1]. Po nauce ponownie podjął pracę w instytucie marymonckim obejmując stanowisko profesora chemii i technologii[1].
W latach 1860–1861 pełnił funkcję profesora w Instytucie Szlacheckim w Warszawie. W 1862 roku przeniósł się do Puław, gdzie w latach 1862–1863 pracował w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leśnym. W latach 1869–1885 pełnił funkcję pracownika naukowego w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa. W latach 1886–1893 zorganizował oraz kierował stacją chemiczno-rolną w Sobieszynie, gdzie oprócz badań chemicznych nadzorował również stałą stację meteorologiczną[2]. W 1859 kierował pracownią chemiczną Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim[1][3].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Publikował artykuły w dodatku do Gazety Warszawskiej – Korespondencie Przemysłowym, Handlowym i Rolniczym na tematy zastosowania chemii oraz technologii w rolnictwie, użyciu nawozów oraz o cukrownictwie[1]. W Rocznikach Gospodarstwa Krajowego z 1862 roku opublikował „Wiadomość o robotach w pracowni chemicznej b. Towarzystwa Rolniczego dokonanych”, a w Korespondencie z tego roku artykuł o nawozach sztucznych[1].
Był encyklopedystą piszącym hasła z zakresu chemii do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859–1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii[4]. Napisał w niej hasła: Aldehydy, Glin, glinka, Krzem, krzemionka, Wapno, wapnowanie, Żywice i inne[1].
Współpracował również z Encyklopedią Rolnictwa i wiadomości związek z nim mających wydawanej w Warszawie w latach 1873–1879, do której napisał hasła Asfalt, Cukier, cukrownictwo, Drożdże, Gorzelnictwo, Guma itp.[1]
Był poliglotą znającym język niemiecki oraz rosyjski, a także tłumaczem. Przetłumaczył m.in. na język polski wydany w roku 1850 w Bibliotece Warszawskiej przekład „Instrukcyi o konduktorach”[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Domosławska-Baraniecka 2000 ↓.
- ↑ Gorczyński 1881 ↓.
- ↑ Cichocki Teofil Faustyn, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-07-16].
- ↑ Praca zbiorowa 1859 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maria Domosławska-Baraniecka, „Wspomnienie o profesorze Teofilu Cichockim w setną rocznicę śmierci”, Roczniki Glebozawcze LI NR 1/2, Warszawa 2000, s. 135–138.
- Praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna tom I. Warszawa: Samuel Orgelbrand, 1859.
- Władysław Gorczyński: „Wyniki spostrzeżeń meteorologicznych stacji sobieszyńskiej” w „Pamiętnik fizyograficzny” t. XXII. Warszawa: Druk K. Kowalewskiego, 1881.