Teoria legalistyczna Nozicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teoria legalistyczna Nozicka[1] (ang. entitlement theory, w dokładnym tłumaczeniu teoria uprawnieniowa), zwana również libertariańską teorią sprawiedliwości, sformułowana przez Roberta Nozicka, określa sprawiedliwość dystrybutywną nie ze względu na rezultaty (mierzone np. za pomocą ilości dóbr dostępnych dla jednostek lub ich użyteczności), ale ze względu na procedury, jest więc sprawiedliwością proceduralną lub formalną. Teoria uznaje za sprawiedliwą taką redystrybucję, która gwarantuje respektowanie fundamentalnych praw jednostek. Do takich praw zaliczamy: prawo do życia, wolność wyboru, prawo do produktu własnej pracy. Podstawą teorii jest posiadanie dóbr.

Jej główne założenia:

  • zasada sprawiedliwego nabywania (nawiązanie do teorii zawłaszczania rzeczy niczyich Locke'a),
  • zasada sprawiedliwego transferu (dobrowolne wymiany rzeczy posiadanych),
  • zasada naprawy niesprawiedliwości (gdy ktoś zawłaszczył rzecz niezgodnie z prawem).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. polska nazwa za: R. Nozick, Anarchia, państwo, utopia, Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2010 w przekładzie Pawła Maciejko i Michała Szczubiałka