Terasa nadzalewowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Terasa nadzalewowa[1] lub taras nadzalewowy[2] – forma ukształtowania terenu występująca w dolinach rzecznych, rodzaj terasy. Jest to płaski teren znajdujący się powyżej terasy zalewowej, a więc obszaru zalewanego przez rzeki przy wysokich stanach wody. Jest pozostałością po dawniejszej terasie zalewowej. Powstaje, gdy rzeka wcina się w głąb osadów rzecznych tworząc niżej położone koryto rzeczne i nową terasę zalewową[1].

W dolinach rzecznych może występować kilka poziomów teras nadzalewowych[3].

Dolina Wisły w Warszawie – schematyczny przekrój poprzeczny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Małgorzata Świątek, Wprowadzenie do hydrologii wód powierzchniowych i locji śródlądowej [online], 29 listopada 2017 [dostęp 2020-10-09].
  2. Henryk Banaszuk, Zależność układu przestrzennego, wykształcenia litologicznego i cech profilowych mad od budowy geomorfologicznej doliny zalewowej rzek niżowych na przykładzie odcinka doliny Narwi, „Roczniki Gleboznawcze”, XXXVIII (3), Warszawa 1987, s. 104.
  3. Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 36–38. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2020-10-09].