Teren budowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wygląd typowego placu budowy dużego budynku (Brunszwik, Niemcy)

Teren budowy (również plac budowy) – przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy[1].

Na tym terenie znajdują się zarówno budowane obiekty, jak i wszystkie elementy tymczasowe: budynki administracyjne i socjalne, składy materiałów, drogi tymczasowe, warsztaty, tory szynowe dla żurawia itd.

W przypadku dużych budów teren budowy dzieli się na strefy oddzielne dla wszystkich podwykonawców (w przypadku odrębnych firm). Dla dobrej organizacji budowy i zagospodarowania placu budowy sporządza się tzw. plan zagospodarowania placu budowy.

Czynniki wpływające na wielkość i sposób zagospodarowania placu budowy:

  • lokalizacja obiektu,
  • rodzaj konstrukcji,
  • stosowane materiały,
  • czas trwania robót,
  • pory roku,
  • wyposażenie w maszyny i sprzęt,
  • technologia i organizacja budowy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prawo budowlane, ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dyląg Zdzisław, Technologia i organizacja budowy