Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC )
konst. tetratlenek triołowiu, tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV), tlenek diołowiu(2+) ołowiu(4+)
Inne nazwy i oznaczenia
Stocka tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV)
inne
tlenek ołowiu(II,IV), tlenek ołowiu(II,II,IV)[1]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
Pb3 O4
Inne wzory
2PbO·PbO2
Masa molowa
685,60 g/mol
Wygląd
czerwone kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS
1314-41-6
PubChem
22833428
Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki : dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-06-16]
Globalnie zharmonizowany system
Na podstawie Rozporządzenia CLP , zał. VI[2]
Zwroty H
H302 , H332 , H360Df , H373 , H410
Zwroty P
P260 , P281 , P304+P340 , P405 , P501 [4]
Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP , zał. VI[2]
Toksyczny
Groźny dla
Zwroty R
R20/22 , R33 , R50/53 , R61 , R62
Zwroty S
S45 , S53 , S60 , S61
NFPA 704
Na podstawie[5]
Temperatura zapłonu
niepalny[3]
Dawka śmiertelna
LD50 630 mg/kg (szczur, dootrzewnowo)[3]
Podobne związki
Podobne związki
PbO , PbO2
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotycząstanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Tetratlenek triołowiu (nazwa Stocka : tlenek diołowiu(II) ołowiu(IV), minia ołowiowa ), Pb3 O4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków mieszanych, w którym ołów występuje na II i IV stopniu utlenienia . Minia występuje zwykle jako pomarańczowo-czerwony proszek o dużej gęstości (około 9 g/cm³). Nazwa minia pochodzi od rzeki Miño w Hiszpanii, gdzie znajdowały się pierwsze eksploatowane złoża minii. W sieci krystalicznej minii stwierdzono obecność oktaedrów PbIV O6 oraz nieregularnych piramid PbII O4 [6]
Minia stosowana jest jako pigment rdzo -ochronny (antykorozyjny ) w farbach podkładowych. Zabezpiecza żelazo przed korozją utleniając je powierzchniowo z wytworzeniem cienkiej warstwy tlenków żelaza (pasywacja ). Używana jest również w hutnictwie szkła i do wytwarzania kitów . Jak każdy związek ołowiu jest trująca.
Pb3 O4 można otrzymać przez utlenienie tlenku ołowiu (PbO, zwanego glejtą ołowiową) lub ołowiu metalicznego.
↑ a b c d e f g CRC Handbook of Chemistry and Physics David R. D.R. Lide (red.), wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4 -71, ISBN 978-1-4200-9084-0 .↑ a b związki ołowiu z wyjątkiem wymienionych w innych miejscach niniejszego załącznika (ang. ) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów . [dostęp 2015-04-07].↑ a b Tetratlenek triołowiu (nr 577847) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA ) na obszar Polski. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki ) ↑ Tetratlenek triołowiu (ZVG: 1240) (ang. • niem. ) w bazie GESTIS, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung (IFA). [dostęp 2012-06-16].↑ Tetratlenek triołowiu (nr 577847) (ang. ) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA ) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-06-16]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki ) ↑ Robert E. Dinnebier, Stefan Carlson, Michael Hanfland, Martin Jansen. Bulk moduli and high-pressure crystal structures of minium, Pb3 O4 , determined by X-ray powder diffraction (ang. ) . 
