Tetyda (tytanida)
| bogini „żeńskiej” siły rozrodczej morza | |
 Mozaika z IV wieku | |
| Inne imiona |
Tetys |
|---|---|
| Występowanie | |
| Siedziba |
na dalekim Zachodzie – w miejscu, gdzie Helios kończył swój bieg |
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Tetyda (także Tetys; gr. Τηθύς Tēthýs, łac. Tethys) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie żeńskiej siły rozrodczej morza; jedna z tytanid[1][2].
Należała do pierwszego pokolenia tytanów[3][4]. Uchodziła za córkę Uranosa i Gai[1]. Była siostrą tytanów (Hyperiona, Japeta, Kojosa, Kriosa, Kronosa, Okeanosa) i tytanid (Fojbe, Mnemosyne, Rei, Tei, Temidy) oraz cyklopów (Argesa, Brontesa, Steropesa) i hekatonchejrów (Ajgajona, Gygesa, Kottosa)[5]. Z Okeanosem, swoim bratem i mężem, miała synów potamoi i córki Okeanidy (ok. 3000)[2][6].
Wychowywała Herę, którą oddała jej pod opiekę Reja podczas walki Zeusa przeciw Kronosowi. Mieszkała na dalekim Zachodzie – w miejscu, gdzie Helios kończył swój bieg.
Imieniem tytanidy nazwano jeden z księżyców Saturna – Tetyda[7] oraz wielki ocean, który rozdzielał w dawnych epokach geologicznych Europę i Afrykę[8].
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
- W filmie Zmierzch tytanów z 1981 r. w rolę Tetydy wcieliła się Maggie Smith. Została błędnie przestawiona jako bogini olimpijska. Mści się za krzywdę swojego syna Kaliposa na Zeusie poprzez krzywdzenie tych, których kocha jego syn Perseusz.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 354. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 262, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 439. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).
- ↑ Carlos Parada: Titans (First generation, offspring of Uranus and Gaia). maicar.com. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 358, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Aaron J. Atsma: Potamoi. theoi.com. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 542. (słow.).
- ↑ Juraj Činčura (red.): Encyklopédia Zeme. Bratislava: Vydavateľstvo Obzor, 1983, s. 623. ISBN 65-039-83. (słow.).Sprawdź autora:1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aaron J. Atsma: Tethys. theoi.com. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- Tethys. mythindex.com. [dostęp 2011-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-29)]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Tethys. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Tethys. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).