Theodoor van Loon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Theodoor van Loon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1582
Erkelenz

Data i miejsce śmierci

1667
Leuven

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

Lamentacja, ok. 1623-28

Theodoor van Loon (ur. 1581 lub 1582 w Erkelenz, zm. 1667 w Leuven) – flamandzki malarz barokowy.

Kilkakrotnie przebywał w Rzymie (ok. 1602–1608, 1617 i 1628–1632), gdzie w 1604 został członkiem Akademii Świętego Łukasza. Malował porządkowo inspirowany twórczością Caravaggia i Baroccia, później znajdował się bardziej pod wpływem Annibale Carracciego i Domenichino, nie uległ natomiast wpływom Rubensa.

Artysta jest znany głównie z monumentalnych kompozycji o tematyce religijnej przeznaczonych dla kościołów Brukseli, Scherpenheuvel i Leuven. Działał też na zlecenie Albrechta VII Habsburga i jego żony Izabeli Habsburg. Jego twórczość odznaczająca się monumentalizmem i idealizacją przedstawianych postaci, uważana jest za czołowe osiągnięcie szkoły brukselskiej w XVII w.

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się obraz Powołanie świętego Mateusza, który przypisywany jest Theodoorowi van Loon[1].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Pokłon Trzech Króli, Bruksela,
  • Narodziny św. Jana Chrzciciela, Rouen,
  • Cykl obrazów z życia Marii, Montaigu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Muzeum Narodowe w Warszawie: Wielkie i małe historie – malarstwo storii. [dostęp 2010-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille (red.), Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 120.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]