Thomas Brothers T-2
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Thomas Brothers |
| Konstruktor |
Benjamin Douglas Thomas |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1914 |
| Liczba egz. |
25 |
| Dane techniczne | |
| Moc |
90 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,98 m |
| Długość |
7,93 m |
| Powierzchnia nośna |
32,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
489 kg |
| Startowa |
896 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
133 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Royal Navy | |
Thomas Brothers T-2 – amerykański samolot zaprojektowany i zbudowany w firmie Thomas-Morse Aircraft w 1914. Był to pierwszy samolot zaprojektowany dla Thomas Brothers przez Benjamina Thomasa. Pod względem osiągów T-2 był jednym z najlepszych ówczesnych samolotów. 24 egzemplarze T-2 zostały zamówione przez Royal Naval Air Service, siły lotnicze należące do Royal Navy. W późniejszym czasie na zamówienie United States Navy powstała większa wersja tego samolotu SH-4.
Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]
Założona w 1910 przez braci Williama i Olivera Thomasów firma Thomas Brothers Company wyprodukowała w latach 1910-14 kilka udanych typów samolotów sportowych[1]. W 1914 do firmy przyłączył projektant Benjamin Douglas Thomas (zbieżność nazwisk jest przypadkowa, nie był on spowinowacony z braćmi Thomas)[1][2], który wcześniej pracował dla Curtissa, gdzie zaprojektował Curtiss Model J[2][3].
Benjamin Thomas początkowo nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia za swoją pracę[2]. Według umowy miał on nadzorować budowę wcześniej zaprojektowanych maszyn i rozpocząć prace nad nowym samolotem, jego wynagrodzenie miało stanowić połowa przyszłych dochodów ze sprzedaży samolotów[2]. Thomas rozpoczął prace projektowe nad nową konstrukcją prawie natychmiast po przyłączeniu się do firmy, w projektowaniu nowego samolotu wykorzystał doświadczenia zdobyte przy projektowaniu wcześniejszych samolotów Curtiss Model J oraz Curtiss Model H[2].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Thomas Brothers T-2 był jednosilnikowym, dwumiejscowym dwupłatowiec o klasycznej konstrukcji, skrzydła samolotu miały dwa rzędy łączących je wsporników (tzw.two-bay wing)[3]. Prototypowy samolot napędzany był 90-konnym silnikiem Austro-Daimler, samoloty budowane seryjnie na zamówienie RAN wyposażone były w silnik Curtiss OX-5, także o mocy 90 KM[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prototyp został oblatany 7 grudnia 1914 w Ithaca[3]. Pod względem osiągów był to jeden z najlepszych samolotów ówczesnej epoki, jego prędkość maksymalna wynosiła 83 mile na godzinę (133 km/h), a obciążony jednym pasażerem i dodatkowym ładunkiem o masie tysiące funtów (450 kg) wznosił się na wysokość 3800 stóp (1150 m) w ciągu dziesięciu minut[3]. W 1915 po serii testów przeprowadzonych przez brytyjską komisję, Admiralicja zamówiła dwadzieścia cztery egzemplarze tego samolotu w dwóch seriach po dwanaście sztuk[3][4]. Pomimo znakomitych osiągów nie zamówiono dodatkowych samolotów tego typu, co było związane z problemami z dostępnością silników Curtiss[3]. W późniejszym czasie na bazie T-2 zbudowano jego większą wersję rozwojową SH-4 zamówioną przez United States Navy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Owen Gordon Thetford: British Naval Aircraft Since 1912. London, Putnam,, 1971. ISBN 978-0-370-00102-9.
- John Wegg: General Dynamics Aircraft And Their Predecessors. Annopolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-233-8.