Thor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thor
bóg burzy i piorunów, sił witalnych, rolnictwa patron ogniska domowego i małżeństwa
Ilustracja
Thor walczący z gigantami
(Mårten Eskil Winge, 1872)
Inne imiona

Donar

Występowanie

mitologia nordycka

Atrybuty

młot Mjølner, ruda broda, magiczny pas i żelazne rękawice, zaprzęg, dąb[1]

Siedziba

Bilskirnir

Rodzina
Ojciec

Odyn

Matka

Jörð

Żona

Sif

Dzieci

Modi (śmiały),
Magni (silny), Thrud (siła)

Thor (ze staronord. Þórr, grom)[2] – jeden z głównych bogów nordyckich z dynastii Azów (syn Odyna i Jörð, małżonek Sif), odpowiednik południowogermańskiego Donara, bóg burzy i piorunów, sił witalnych[3][4], rolnictwa (jako sprowadzający deszcz odpowiedzialny za urodzaj). Patronował także małżeństwu i ognisku domowemu[5].

Thora uznawano za bardziej przychylnego ludziom niż Odyn – równie gwałtownego, ale mniej tajemniczego. Przedstawiano go zwykle z długą, rudą brodą oraz młotem[3][6] Mjöllnirem (symbolem jego siły) w ręku[5]. Drzewem poświęconym Thorowi był dąb. Podróżował rydwanem zaprzężonym w kozły, Tanngrisnir i Tanngnjóstr. Nie był tak przebiegły jak Odyn i zdarzało mu się wpaść w pułapkę (przykładem tego jest słynna przygoda Thora w gościnie u króla Utgardu, olbrzyma zwanego Skirnirem), ostatecznie jednak zawsze zwyciężał.

W czasie zmierzchu bogów Thor zabija węża Midgardu, wielkiego Jormunganda, lecz zginie zatruty jego jadem[7].

Od jego imienia pochodzi nazwa czwartku (jako „dzień Thora”) w języku duńskim, norweskim i szwedzkim (torsdag), farerskim (hósdagur/tórsdagur), fińskim (torstai), niderlandzkim (donderdag), niemieckim (Donnerstag) oraz staroangielskim (Þunresdæg) i współczesnym angielskim (Thursday)[8][9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Magdalena Turowska-Rawicz, Robert Sypek, Mitologie świata - Ludy Skandynawskie, Tom 12, Wydawnictwo; Rzeczpospolita S.A., Warszawa 2007, str. 50-51
  2. M. Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 1, IW PAX, Warszawa 1988, s. 134.
  3. a b J. Sowińska, Tajemniczy świat mitologii nordyckiej – od powstania świata do zmierzchu bogów, „Zeszyty Naukowe Ruchu Studenckiego”, 1, 2016, s. 107-108.
  4. M. Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 1, IW PAX, Warszawa 1988, s. 136.
  5. a b M. Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 2, IW PAX, Warszawa 1994, s. 111.
  6. M. Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 2, IW PAX, Warszawa 1994, s. 77.
  7. Sylvia Browne, Lindsay Harrison, End Of Days: Predictions and prophecies about the end of the world, Hachette UK, 2010, ISBN 978-0-7481-1892-2.
  8. J. Sowińska, Tajemniczy świat mitologii nordyckiej – od powstania świata do zmierzchu bogów, „Zeszyty Naukowe Ruchu Studenckiego”, 1, 2016, s. 108.
  9. Thursday, Online Etymology Dictionary [dostęp 2017-11-18] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Thor, [w:] W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 604.