Tihamér Tóth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tihamér Tóth
ilustracja
Thus ardens in igne
Kraj działania

Węgry

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1889
Szolnok

Data i miejsce śmierci

5 maja 1939
Budapeszt

Miejsce pochówku

Fiumei Úti Sírkert

Biskup Veszprém
Okres sprawowania

1939–1939

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1911

Sakra biskupia

1938

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 października 1937

Konsekrator

Jusztinián Serédi

Współkonsekratorzy

Árpád István Hanauer
Gyula Glattfelder

Tihamér Tóth (ur. 14 stycznia 1889 w Szolnoku, zm. 5 maja 1939 w Budapeszcie) – biskup katolicki, kaznodzieja, duszpasterz młodzieży i studentów.

Był synem Mátyása i Anny z d. Prisztella. Miał czterech braci. Ojciec, adwokat, zmarł w 1895.

W 1906 uzyskał maturę w niższym seminarium w Egerze. Następnie studiował teologię w Budapeszcie, a także w Paryżu i Wiedniu. Uzyskał stopień doktora i został wyświęcony na kapłana w 1911.

Tuż po święceniach pracował jako wikary i katecheta, a w czasie I wojny światowej był kapelanem na froncie serbskim i rosyjskim. Ze względów zdrowotnych pełnił tę funkcję jedynie do 1915.

Następnie był prefektem budapeszteńskiego seminarium, a w 1924 habilitował się. W 1931 został rektorem seminarium.

1938 został biskupem koadiutorem w Veszprémie, a po śmierci bp. Nándor Rotta stanął na czele tej diecezji (3 marca 1939).

Zmarł w wyniku komplikacji operacyjnych 5 maja 1939.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Młodzieniec z charakterem: listy do moich studentów, przeł. E. Esterhazy, Kraków: Wydawnictwo Księży Jezuitów, Druk. „Przeglądu Powszechnego”, 1933 (i nast. wyd.), z przedmową Elżbiety Esterhazy.
  • Chrystus i młodzieniec: listy do moich studentów, przeł. E. Esterhazy, Kraków: Wydawnictwo Księży Jezuitów, Druk. „Przeglądu Powszechnego”, Kraków, 1935 (i nast. wyd.), z przedmową Elżbiety Esterhazy.
  • Religia w życiu młodzieńca, przeł. E. Esterhazy, Kraków: Wydawnictwo Księży Jezuitów, 1936 (i nast. wyd.), z przedmową Elżbiety Esterhazy.
  • Z tajników przyrody, przeł. E. Esterhazy, Warszawa: Wydawnictwo Księży Jezuitów, 1939 (i nast. wyd.).
  • Małżeństwo chrześcijańskie, przeł. R. Oleár, Warszawa, 2001.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Wstęp, [w:] bp Tihamér Tóth, Małżeństwo chrześcijańskie, przeł. R. Oleár, Warszawa 2001, s. 5–6.