Tiul
Tiul – lekka, ażurowa tkanina[1] tkana splotem gazejskim[2] z włókien bawełnianych, jedwabnych[3] lub syntetycznych[2].
Jest tkaniną najczęściej jednobarwną[4], gładką rzadziej wzorzystą[2]. Strukturę tkaniny tworzą sześcioboczne, regularne oczka[4], które są utworzone przez trzy skrzyżowane i okręcane nitki wątku między nitkami osnowy[1] (osnowa podstawowa i oplatająca oraz wątek utrwalający)[5].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tiul był produkowany od XVII wieku[2] (według innego źródła od 1808 roku[1]) we Francji w mieście Tulle (stąd nazwa). Początkowo był stosowany jako tło do koronek i haftów. Od XIX wieku zaczął być wykorzystywany jako materiał na woalki, welony, firanki, rzadziej suknie[2].
W teatrze na tej tkaninie malowane są dekoracje, za pomocą odpowiedniego oświetlenia można ukazać co jest za tiulem, a co przed nim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 296, ISBN 978-83-213-4727-1.
- ↑ a b c d e Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 416.
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s. 503, ISBN 83-01-00284-0.
- ↑ a b Nowa encyklopedia PWN. T. 6. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 392, ISBN 83-01-11969-1.
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 387.