Tiziano Terzani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tiziano Terzani
Data i miejsce urodzenia

14 września 1938
Florencja

Data i miejsce śmierci

28 lipca 2004
Orsigna

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

reportaż

Strona internetowa

Tiziano Terzani (ur. 14 września 1938 we Florencji, zm. 28 lipca 2004 w Orsigni) – włoski reporter, dziennikarz i wieloletni korespondent Der Spiegla w Azji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył prawo w Pizie i Leeds, studiował sinologię na nowojorskim uniwersytecie Columbia. Publikował w „Corriere della Sera”, „L'Expresso” i „La Republica”. W Wietnamie obserwował upadek Sajgonu, co opisał w Pelle di leopardo. Diario vietnamita di un corrispondente di guerra 1972–1973 (1973) i Giai Phong! La liberazione di Saigon (1976). W 1980 był jednym z pierwszych zachodnich dziennikarzy w Pekinie. Po czterech latach aresztowany, poddany reedukacji i usunięty z Chin. Ten czas przedstawił w Zakazanych wrotach (1984). W latach 90. był świadkiem rozpadu Związku Radzieckiego, co zrelacjonował w Dobranoc, panie Lenin (1992). Najczęściej tłumaczone są jego Listy przeciwko wojnie (2002) napisane w oparciu o podróże po Afganistanie, Pakistanie i Indiach po 11 września 2001[1][2]. Uważa się, że są one reakcją na antyislamskie poglądy Oriany Fallaci. Jeden z listów jest skierowany do niej. Nic nie zdarza się przypadkiem – to książka o ostatniej podróży chorego na raka autora. Wędrując po Ameryce, Indiach i Chinach, szuka on sposobów leczenia i harmonii duchowej. Koniec jest moim początkiem (2006) to książka napisana w formie rozmowy ze swoim synem Folco. Na podstawie tej książki powstał w 2010 film z Brunem Ganzem w roli głównej. Terzani i Ryszard Kapuściński mieli tę samą wizję dziennikarstwa[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Książki wydane po polsku[edytuj | edytuj kod]

Książki wydane po włosku[edytuj | edytuj kod]

  • 1973: Pelle di leopardo. Diario vietnamita di un corrispondente di guerra 1972-1973
  • 1976: Giai Phong! La liberazione di Saigon
  • 1984: La porta proibita
  • 1992: Buonanotte, signor Lenin
  • 1995: Un indovino mi disse
  • 1998: In Asia
  • 2002: Lettere contro la guerra
  • 2004: Un altro giro di giostra
  • 2006: La fine è il mio inizio
  • 2008: Fantasmi: dispacci dalla Cambogia
  • 2014: Un’idea di destino: Diari di una vita straordinaria
  • 2018: In America[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tiziano Terzani: W Azji. Warszawa: Wydawnictwo WAB, 2009. ISBN 978-83-7414-643-2.
  2. Lettere contro la guerra (Listy przeciwko wojnie). terzanitiziano.info. [dostęp 2016-10-28]. (pol.).
  3. Kapuściński & Terzani. terzanitiziano.info. [dostęp 2011-12-11]. (pol.).
  4. Recenzja książki: Tiziano Terzani, W Azji. polityka.pl. [dostęp 2011-12-11]. (pol.).
  5. In America [online], Longanesi [dostęp 2019-01-10] (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]