Tlenek magnezu
| |||||||||||||||||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
MgO | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
40,30 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd |
biały proszek | ||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Tlenek magnezu (magnezja palona), MgO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający magnez na II stopniu utlenienia.
Związek ten w temperaturze pokojowej jest białą substancją krystaliczną. Otrzymany w temperaturze do 900 °C łatwo rozpuszcza się w kwasach i szybko uwadnia do wodorotlenku, który jest słabą zasadą. Po wyprażeniu staje się niereaktywny.
Tlenek magnezu występuje w przyrodzie jako minerał peryklaz. Otrzymuje się go poprzez spalenie magnezu lub w wyniku prażenia magnezytu (węglanu magnezu) albo dolomitu. W wyniku prażenia dolomitu powstaje także tlenek wapnia.
Stosowany jest do wyrobu cementów, odlewów, naczyń ognioodpornych, tygli. Ma również zastosowanie w medycynie jako lek na nadkwasotę i zatrucia. W fotografii służy do zobojętniania emulsji fotograficznej.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Tlenek magnezu można otrzymać poprzez spalanie magnezu. Reakcję ową można przedstawić według zapisu reakcji chemicznej:
- 2Mg + O2 → 2MgO
Spalanie magnezu jest bardzo efektownym, ale także niebezpiecznym doświadczeniem. Należy je wykonywać w niepalnym otoczeniu w łyżeczce do spalań lub na mniejszą skalę w pęsecie. Magnez podpala się z łatwością w płomieniu zapalniczki lub jeszcze łatwiej w płomieniu palnika gazowego. Po rozgrzaniu do czerwoności nagle pojawia się oślepiające białe światło, wtedy płomień można już odjąć, spalanie samo się podtrzymuje. Dmuchanie na płonący magnez rozpala go jeszcze bardziej, tak samo jak polanie wodą lub zanurzenie w dwutlenku węgla – są one po prostu redukowane. Podczas spalania dzięki wysokiej temperaturze powstaje silne światło, w tym UV. Dlatego nie wolno bez ochrony oczu patrzeć na to doświadczenie bezpośrednio z bliska.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Lide 2009 ↓, s. 4–74
- ↑ a b c Magnesium oxide (nr 529699) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2012-06-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Lide 2009 ↓, s. 9–51
- ↑ Tlenek magnezu (nr 529699) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-06-08]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).