Tlenek miedzi(II)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tlenek miedzi
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CuO

Masa molowa

79,545 g/mol

Wygląd

czarny proszek lub kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

1317-38-0

PubChem

164827

DrugBank

DB11134

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek miedzi(II), CuO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym miedź występuje na II stopniu utlenienia.

W temperaturze pokojowej jest czarnym, drobnokrystalicznym proszkiem nierozpuszczalnym w wodzie, roztwarza się jednak w kwasach i w roztworze amoniaku. Otrzymuje się go przez ogrzewanie miedzi na powietrzu. Silnie ogrzewany rozkłada się. Właściwości utleniające CuO wykorzystuje się w analizie związków organicznych. Należy do tlenków amfoterycznych, tzn. reaguje z wodorotlenkami i kwasami.

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Tlenek miedzi(II) powstaje podczas ogrzewania miedzi na wolnym powietrzu:

2Cu + O2 → 2CuO

lub w wyniku rozkładu termicznego niektórych związków miedzi, np. węglanu lub wodorotlenku:

CuCO3 → CuO + CO2
Cu(OH)2 → CuO + H2O

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Lide 2009 ↓, s. 4-62.
  2. Lide 2009 ↓, s. 9-51.
  3. a b c d Tlenek miedzi(II) (nr 203130) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2012-07-13]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Tlenek miedzi(II) (nr 203130) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2012-07-13]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]