Zawodową karierę rozpoczynał w 1948 roku w klubie Sloga Nowy Sad. W 1950 roku zmienił on nazwę na Vojvodina Nowy Sad. W 1951 roku dotarł z zespołem do finału Pucharu Jugosławii, jednak Vojvodina przegrała tam 0:2 z Dinamem Zagrzeb. W 1952 roku odszedł do Partizanu Belgrad. Po roku powrócił jednak do Vojvodiny, gdzie spędził kolejne osiem lat. W tym czasie cztery razy został królem strzelców Prvej ligi (1956, 1957, 1958, 1961).
W 1961 roku wyjechał do Włoch, gdzie został graczem Sampdorii z Serie A. Przez rok rozegrał tam 15 spotkań i zdobył 4 bramki. W 1962 roku odszedł do austriackiego zespołu First Vienna. Występował tam przez dwa lata. Następnie grał w belgijskim Unionie Saint-Gilloise, austriackiej Austrii Klagenfurt oraz jugosłowiańskim Proleterze Zrenjanin, gdzie w 1968 roku zakończył karierę.
W reprezentacji Jugosławii zadebiutował 14 maja 1953 roku w przegranym 1:3 towarzyskim meczu z Belgią. W 1954 roku został powołany do kadry narodowej na mistrzostwa świata. Nie zagrał tam w żadnym pojedynku, a Jugosławia odpadła z turnieju w ćwierćfinale. W 1956 roku zajął z drużyną narodową 2. miejsce na letnich igrzyskach olimpijskich.
W 1958 roku po raz drugi znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata. Wystąpił tam w meczach ze Szkocją (1:1), Francją (3:2), Paragwajem (3:3) oraz RFN (0:1). W pojedynku z Francją strzelił dwa gole, a z Paragwajem jednego. Tamten mundial Jugosławia ponownie zakończyła na ćwierćfinale. W latach 1953–1961 w reprezentacji Jugosławii rozegrał w sumie 37 spotkań i zdobył 28 bramki.