Tom Harrell
 Tom Harrell, 1978 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Aktywność |
od 1969 |
| Wydawnictwo |
Pinnacle, Blackhawk, Criss Cross, SteepleChase, Contemporary Records, Chesky, RCA Records |
| Współpracownicy | |
| band Woody’ego Hermana (1970–1971), Aztec (1972), Horace Silver Quintet (1973–1977), Sam Jones big band, Lee Konitz Nonet (1979–1981), George Russellem, Mel Lewis Orchestra (1981), Charlie Haden’s Liberation Orchestra, od 1989 kieruje własnymi zespołami – najczęściej kwintetami, lecz także niekiedy big bandami | |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Tom Harrell (ur. 16 czerwca 1946 w Urbanie, Illinois[1]) – amerykański trębacz i kompozytor jazzowy.
Naukę gry na trąbce rozpoczął w wieku ośmiu lat. Wkrótce przeprowadził się do San Francisco Bay Area, gdzie w wieku 13 lat związał się z miejscowym zespołem. W 1969 ukończył kompozycję na Stanford University i wstąpił do Stan Kenton’s Orchestra z którą występował i nagrywał do roku 1969. Po opuszczeniu Kentona grał z bandem Woody’ego Hermana (1970–1971), Azteca (1972), Horace Silver Quintet (1973–1977), Sam Jones big band, Lee Konitz Nonet (1979–1981), George Russellem, Mel Lewis Orchestra (1981) i z Charlie Haden’s Liberation Orchestra. Nagrywał z takimi muzykami jak: Bill Evans, Dizzy Gillespie, Ronnie Cuber, Bob Brookmeyer, Lionel Hampton, Bob Berg, Bobby Shew i wieloma innymi. W latach 1983–1989 był najważniejszym członkiem Phil Woods Quintet z którym koncertował na całym świecie, a także zrealizował wiele nagrań.
Od 1989 kieruje własnymi zespołami – najczęściej kwintetami, lecz także niekiedy big bandami. Pojawia się we wszystkich ważniejszych klubach jazzowych i na festiwalach oraz nagrywa pod własnym nazwiskiem dla takich wytwórni jak: Pinnacle, Blackhawk, Criss Cross, SteepleChase, Contemporary Records, Chesky, and RCA.
Cierpi na schizofrenię paranoidalną.
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Visions (1987)
- Stories (1988)
- Form (1990)
- Passages (1991)
- Upswing (1993)
- Labyrinth (1996)
- Time’s Mirror (1999)
- Paradise (2001)
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Entertainment Weekly (najlepszy album jazzowy roku)
- Nominacja do nagrody Grammy (za album Time’s Mirror)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ian Carr, Digby Fairweather, Brian Priestley: The rough guide to jazz. Rough Guides, 2004, s. 338. ISBN 978-1-84353-256-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona artysty. home.earthlink.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-25)].