Toma Caragiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Toma Caragiu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1925
Aetomilitsa, Grecja

Data i miejsce śmierci

4 marca 1977
Bukareszt

Zawód

aktor

Toma Caragiu (ur. 21 sierpnia 1925 w Aetomilitsa, zm. 4 marca 1977 w Bukareszcie) – rumuński aktor teatralny i filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Miejsce spoczynku Toma Caragiu na cmentarzu Bellu w Bukareszcie

Toma Caragiu urodził się w greckiej wiosce Aetomilitsa, w prefekturze Nomos Janina, w regionie Epir, jako syn Nico Caragiu i Ateny Papastere Caragiu. Uczęszczał do szkoły średniej „Św. Piotra i Pawła” w Ploeszti[1]. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego w 1945 rozpoczął studia prawnicze, które porzucił i wstąpił do Conservatorul de Muzică și Arta Dramatica Bucuresti, w klasie Victora Ion Popa[2].

Zadebiutował w 1948 na scenie Teatru Narodowego Studio Amzei, kiedy studentowi trzeciego roku, powierzono rolę dziedzica w „Toreadorul din Olmado” w reżyserii Iona Sahighian. 1 maja 1948 został zatrudniony jako członek zespołu artystycznego Teatru Narodowego. 1 kwietnia 1951 został zaangażowany do nowo utworzonego Teatru Państwowego w Konstancy, gdzie zagrał rolę Rica Venturiano w O noapte furtunoasă Iona Luca Caragiale[3].

W 1953, w wieku 28 lat, został dyrektorem Teatru Państwowego Ploeszti, w którym pracował przez 12 lat i zagrał 34 role. W 1965 na zaproszenie Liviu Ciulei, przeniósł się do Teatrul Bulandra w Bukareszcie, gdzie zagrał w 90 premierach. Występował z innymi wielkimi aktorami, takimi jak: Stefan Banica, Puiu Calinescu, Octavian Cotescu, Anda Calugareanu[1].

Zginął podczas trzęsienia ziemi w Bukareszcie 4 marca 1977. Został pochowany na cmentarzu Bellu[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Toma Caragiu był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była aktorka Maria Bondar, z którą adoptował córkę Doina Caragiu. Druga, Elena Bichman, również aktorka, po jego śmierci wyjechała do Stanów Zjednoczonych[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1955: Nufarul rosu
  • 1961: Vara romantica
  • 1964: Cartierul veseliei (Dzielnica szczęścia)
  • 1964: Padurea spânzuratilor (Las powieszonych)
  • 1965: Procesul alb
  • 1966: Haiducii (Hajducy)
  • 1966: Vremea zapezilor
  • 1967: Subteranul
  • 1967: De trei ori Bucuresti
  • 1968: Rapirea fecioarelor (Porwanie dziewic)
  • 1970: Haiducii lui Șaptecai (Hajducy kapitana Angela)
  • 1970: B.D. în alerta
  • 1970: Zestrea domnitei Ralu (Posag księżniczki Ralu)
  • 1971: Saptamîna nebunilor (Tydzień szaleńców)
  • 1971: Urmărirea
  • 1971: B.D. la munte si la mare
  • 1971: Facerea lumii (Początek nowego świata)
  • 1972: Dragostea începe vineri (Miłość rozkwita w piątek)
  • 1972: Bariera (Bariera wspomnień)
  • 1972: Ciprian Porumbescu
  • 1973: Un August în flăcări
  • 1973: Explozia
  • 1973: Tatal risipitor
  • 1974: Actorul si salbaticii
  • 1974: Nu filmam sa ne amuzam
  • 1975: Singuratatea florilor
  • 1975: Dincolo de pod (Za mostem)
  • 1976: Marele singuratic
  • 1976: Pintea
  • 1976: Casa de la miezul noptii
  • 1976: Serenada pentru etajul XII
  • 1976: Gloria nu cînta
  • 1976: Operatiunea 'Monstrul'
  • 1978: Buzduganul cu trei peceti

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Biografie Toma Caragiu. Citatecelebre.eu. [dostęp 2018-02-16]. (rum.).
  2. ↑ a b Viorel Dogaru: Cine-l mai știe pe Toma? Toma Caragiu!. Banatulazi.ro. [dostęp 2018-02-17]. (rum.).
  3. ↑ Toma Caragiu. IMDb.com. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
  4. ↑ Elena, soţia lui Toma Caragiu: «M-au declarat moartă şi mi-au luat casa». Ziare.ro. [dostęp 2018-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-17)]. (rum.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Toma_Caragiu&oldid=73161153”