Tomasz Baranowski (muzykolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Baranowski
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina

Doktorat

2001 – muzykologia
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2013 – muzykologia
Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina

Tomasz Baranowski – polski muzykolog i pianista, adiunkt w Instytucie Muzykologii UW oraz na Wydziale Instrumentalno-Pedagogicznym białostockiej filii Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Zajmuje się historią i estetyką muzyki XIX i XX w. (ze szczególnym uwzględnieniem modernizmu oraz twórczości Aleksandra Skriabina), a także pedagogiką muzyczną w szkolnictwie artystycznym i ogólnokształcącym.

Jest absolwentem białostockiej filii Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie fortepianu prof. Juliusza Borzyma (1989). Tytuł magistra muzykologii uzyskał na podstawie pracy Problem ekspresji muzycznej w Le temps musical Gisele Brelet pisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Helman (1990). Doktoryzował się na podstawie rozprawy Estetyka ekspresjonizmu. Z dziejów doktryny artystycznej Szkoły Wiedeńskiej pisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Helman (2001, wyd. 2006), a habilitację uzyskał na podstawie książki Profile Skriabina. Szkice z poetyki twórczości (2013, wyd. 2013).

Prywatnie zainteresowany jest turystyką górską – w 2010 został oficjalnie zdobywcą Korony Gór Polski.

Prace naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Estetyka ekspresjonizmu w muzyce XX wieku, Wydawnictwo Elan Białystok, 2006 (seria Studia et Dissertationes Instituti Musicologiae Universitatis Varsoviensis, seria B; t. 20),
  • Profile Skriabina. Szkice z poetyki twórczości, Wydawnictwo Elan, Białystok 2013.

Redakcja[edytuj | edytuj kod]

  • W kręgu muzyki Stanisława Moniuszki, Białostockie Towarzystwo Śpiewacze im. Stanisława Moniuszki, Białystok 2004,
  • Książę muzyki naszej Wydawnictwo Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, Warszawa 2008.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]